Bu kadar yıldız, bu kadar gökyüzü birilerine anlatılmalı, gösterilmeli hatta belletilmeliydi. Çünkü umudun bu kadar yerlerde dolaştığı bu dönemde, bu yıldızlar yol gösterir, umut olur, kör yüreklere diye düşünüyordu.
daha çok müzik var.”[1]
Attila Özdemiroğlu... Türkiye müzik ve sinema tarihiyle bütünleşmiş bir ömür... Gezi Direnişi’nde de vardı, sansüre karşı mücadelede de... Müziğin insanlık için ortak bir dil olduğunu her fırsatta söylerdi ve kavgasıyla da hep yanımızdaydı
“Sık sık sadaka veriyorum. Verdiğim sadakalar yüzünden şimdi hayattayım!” dedi kaza yerine koşanlara. Kalabalıktan biri dayanmayıp sordu:
“Kimlere veriyorsun sadakayı?”
“Bildiğin dilencilere verilen sadaka değil benimkisi. -Hoş dilencilere de vermiyor değilim!- Yani sadece maddi değil demek istedim.”
“Merak ettim doğrusu, nasıl sadaka verdiğini?”
“Bilime giden düz bir yol yoktur ve ancak
onun dik patikalarında yorucu tırmanmaları göze alanlar
aydınlık doruklarına ulaşabilir…”
Karl Marks
I.1) “İYİ DE BUGÜN” MÜ? DEDİNİZ!
II) ADALET(SİZLİK) MESELESİ
II.1) TÜRK(İYE) ADALET(SİZLİĞ)İ
II.2.1) HUKUK(SUZLUK)TAN ÖRNEKLER!
II.2.2) ZAMANAŞIMI(?!)
II.2.3) ÇARPICI OLAYLAR
II.2.4) BAĞIMLI YARGI
III) GELECEK İÇİN
yoktu ortalıkta
Her şey naylondandı o kadar…”[1]
Aslında, hep vardı… Tarihi, olasıdır ki insanlık tarihinden eskilere dayanır. Hatta kendini koruma/savunma refleksine temel olduğundan, en azından memeli hayvanlar (ama belki de omurgalılar, kıkırdaklılar… hava ve deniz hayvanları) için türü sürdürmeye yarayan yararlı bir içgüdü olduğu da söylenebilir. Kara ve deniz hayvanlarının çoğu ve de kanatlılar kendi türleri için tehdit oluşturan başka hayvanlardan korkarak kaçarlar…
Zordur bu ülke vatandaşı olmak, gerçekten çok zor! Hele hele; Çocuk olmak... Genç olmak... Kadın olmak…
Genç olursun, daha dünkü genç EREN gibi vurulursun…
Konuşamazsın,
Küçük gelin olursun,
Küçük işçi olursun,
Taciz edilirsin,
Giyiminle yargılanırsın,
Mucit olur desteklenmezsin,
Olmadık örgütlerin içine çekilmek istersin…
Sorgulayamazsın…
Oysa, o aydınlık ve tertemiz yüreğinize bırakmayı ne de çok isterdim bu dünyayı:
Çocukluğunuzdaki, neşenizi saçabilseniz…
o zaman sizi de hatırlayacaklardır.”[1]
tutsak olursanız
belanızı bulursunuz.”[1]
Tek bir dileği vardı: Üniversiteyi kazanıp öğretmen olmak istiyordu. Ailesi fakirdi. Yaşadığı köy ilçeye yakın olduğu için, taşımalı eğitim sistemiyle liseye kadar okuyabilmişti.
