Geçenlerde birkaç dostumla birlikte yemeğe gittik. Yemek deyince, -hele akşam yemeği- deyince tabi ki yanında içki de bitiveriyor. Rakıya da yeni zam gelmiş. Çivi çiviyi söker örneği tatlı söz, güler yüz ve sohbetle içkinin buluştuğu güzel bir gece yaşadık. Güzel bir müzik içinde bulunduğumuz ortamı daha da renklendirmişti.
Biri halk denizinde kabaran yüce dalga,
Biri halk ormanında en gür ve en yeşil dal,
İkisi de yazında birer silinmez damga,
Biri Nazım Hikmet’tir, birisi Orhan Kemal!
Biri duyan yüreğim, biri gören gözümdür,
Biri şiir ırmağım, biri anlatı dağım,
Biri atar damarım, biri çelik sözümdür,
Nazım Hikmet kavgamdır, Orhan Kemal şafağım!
Bilmek,
Zamanın burçlarında
Sabrın hurcunu çözmek.
Ezmek kuşkuların yedi başlı ifritini,
Ay ışığında bulutları silmek.
Bilmek,
Sevgilerin kavşağında
Kaldırımları ezen gizleri çözmek.
Gezmek yürek atlasında evreni
Çiçek çiçek yüreklere ekilmek.
Bilmek,
Sabır uçuklamış, onur dağlanmış
Tedirgin ihanet yakar erdemi
Ürkütülmüş sular, bende bağlanmış
Bardabaş arzular yırtar gündemi.
Anızlardan güllenir güne özlemler
Yıpranır sabaha körpe depremler
Küllenir gecede yanık istemler
Çıkışta sendeler acemi mermi
Nankör aynalarda kırılmış nazlar
Pervasızlık suyunda kayar cambazlar
Geçmişten bu yana, insanın insana bakışında gözleri perdeleyen iki olumsuzluktan söz edebiliriz: aşağılama ve yüceltme... İlk bakışta birbirine karşıt izlenimi uyandırsa da aslında ikisi de aynı kapıya çıkar. Olaylara ve durumlara tek pencereden at gözlüğüyle bakmak. Tek yönlü duymak, düşünmek, anlamak...
Hazırlan,
Acılar alnında
Gök kuşağı uçurumu.
Yapışkan endişelerle sırlı sorular
Avucunda,
Kararsız çizgilerde yanıtlı.
Sıyırdıkça bir kat daha
Kahır vardiyalarının
Çile küllerini,
Yerleşiyor bak
Kat be kat,
Geceyi sürmeleyen yıldızların halayı
Alımlı alnına.
Ekmeği günle büyüt
Lokma lokma
Biriktir kaslarına.
Unufak kaygıların
Soğukkanlı sarsılsın.
Sen biriktiredur
Heyecanı umutlara,
Coşkuların düğüm olsun dizilsin
Dağlar çürür, sular çürür, yel çürür
Yaktı viran etti halkın bağını
Sevda çürür, sevgi çürür, gül çürür
Uçurumlar suladı gözyaşlarımız
Sırça köşke yetmedi taşlarımız
Ama eğilmedi dik başlarımız
Beden çürür, ayak çürür, kol çürür
Elendi günlerden gecenin izi
Kimileri dumana kattıydı tozu
Biliriz çok sürmez yalanın pozu
Günler çürür, aylar çürür, yıl çürür
Gün olur bir boran sallar dünyayı
Ayaklar baş olur çeker halayı
Emekle döşenir şafağın rayı
Kazma çürür, kürek çürür, bel çürür
Aştık boydan boya aşk denizini,
Gönül yangınında kavrulduk, yandık.
Yıldızların bulduk yerde izini,
Bir newroz sabahı közde uyandık.
Diktik soframıza aklın gülünü,
Kırdık sazımızın paslı telini,
Azat eyledik biz gönül selini,
Feleğin çarkında çırpınan candık.
Açtık kapısını güzelliklerin,
Yıktık köprüsünü gamın, kederin,
Yunduk ışığında gizli fenerin,
Mutluluklar yüklü donuk bir andık.
