Karan Asi projesiyle ses getiren tarz kalem İshak Budak’ın yazdığı öykü projesinin 1.sezonun son bölümü geliyor…
Okurlarının merakla beklediği Karan Asi‘nin son bölümünde ne olacak heyecan dozu baya yüksek...
Son bölümü Türkiye’nin yükselen edebiyata dair sitesi Edebiyatbahçesi.net’den
Bir İshak Budak Hikâyesi Karan Asi 3.Bölüm
Karan’la ilk öpüşmem... İlk sarılmamız... Akılları bastan alan doktor... Benim de aklimi başımdan aldın... Bana sarıldığın o an aklıma geldi evine gelmeye hazırlanırken... Ben Sana Asığım Karan...
Ben BUKET...
“Ya Rab bela-yi ask ile kil asna beni
Bir dem belayi askdan etme cûda beni”
(Fuzuli)
Sanırım bilgisayarımda bir arıza çıktı. Benim bu ödevi teslim etmem lazım yarına kadar yoksa sıfırcı hocadan çekeceğim var. Mecburen Internet Cafe’ye gitmem gerekiyor.
Maşallah! Burası da tıklım tıklım... Nereye geceyim? Nereye? Ha, şuraya geçsem iyi olur.
1992 doğumluyum. Diyarbakır’ın Bağlar ilçesinde doğdum. Aslen Zaza’yım. Mezun olduğum yıl üniversitemden 3 ödül aldım. İnsan emek verince ve emeğinin karşılığını alınca hoş oluyor. Türkiye’nin farklı internet sitelerinde köse yazarlığı yapıyorum (Webunya, sosyetealemi.com, sendika org, edebiyatbahcesi.net). Bitlis Eren Üniversitesi Tarih bolumu mezunuyum. Ayni yıl Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi'nde pedagojik formasyon alarak Tarih Öğretmenliği unvanı da aldım.
BİR İSHAK BUDAK HİKÂYESİ
Gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Gecenin zift karanlığında ayın parıldayan ışığı gözlerime vuruyordu. Güneş yoktu artık, yeryüzündeki sıcacık ışığını çekmişti. On dakika boyunca belki de daha uzun bir süre ayın ışığını seyre daldım. Zihnim bana sesleniyordu. Bir şeyleri hatırlatıyordu sanki. Hatırlamadığımı fark ettim. Uykusuzluk çeke çeke bir hal oldum şu sıralar. Hele gecenin bir yarısı kalkmam yok mu?
Ödüllü yazarımız öyküsüne Demet Akalın ve Bergen gibi ünlü sanatçıları da katması heyecanı bin kat arttıracağa benziyor...
Okurları tarafından merakla beklenen İshak Budak’ın yepyeni projesi "Karan Asi" Ekim’de…
Bir varız…
Sadece bir nefesle…
Yok olabiliyoruz…
Ya da yok olmayıp;
Sonsuza kadar farklı birine dönüşebiliyoruz…
Ben Kader,
Kendimi Ararken o’nu buldum…
Onu bulurken kendi solumu bulmuşum meğersem …
Bir İSHAK BUDAK hikâyesi…
Destansı bir Aşk’a ithafen,
2014 yılı,
Gece 03. 30…
Dağın eteklerine kurulan küçük ev karla savaşıyordu resmen. Rüzgâr esiyordu yel yel, hırçın hırçın. Beyazla rüzgârın karışıp oluşturduğu yeller dalları kırıyordu sıra sıra…
Uğultular uğultular… Rüzgârın dağlara bıraktığı ses yankılanıyordu. Dar kapısından başka hiçbir aydınlık yeri olmayan küçük evin çatısında dalga dalga dumanlar, karla karışıp gökyüzüne hapsoluyordu.
Evde anne, baba ve küçük çocukları kalıyordu… Aile, Aretyan’ın üzerine titriyordu. Aretyan hastaydı… Lösemi hastasıydı…
