Mehtapsız geçen, zifiri karanlığı bol olan
Yıldızsız kalan şu dingin gece
Ömrümün en hüzünlü gecesi
Mum gibi
Eriyip akıyorum
Ne Mezopotamya’ya
Bereket taşıyan
Fırat’ım
Ne de ezgilere konu olan
Dicle’yim
Ben bu gece, ağıtlaşan koca bir dert nehriyim
Yorgun bir ahtır bende! Ruhumdan söküp gelen
Nefes boruma düğümlenip
Sevda ezgileri
Sevda özlemi
Kürdistani bir yara olup
İçimde alev, alaz ırmaklaşan
Delik-deşik
Yüreğimin
Müdavimi olan
Dert, acı, keder oluşturan
Oracıkta
Öylece kala kalan
Çıkıp gitmeyen
Beni sersefil, perişan eden
O ah bende tükenmiyor
Hiç
Aha bir bilsem
Bir bilsem
Ben
Kaç zamandır
Şafak bekleyen gözlerimden
İçime kaç deniz, kaç nehir kadar kanlı gözyaşım aktı
Mehtapsız geçen, zifiri karanlığı bol olan
Yıldızsız kalan şu dingin gece
Ömrümün en hüzünlü gecesi
Mum gibi
Eriyip akıyorum
Ne Mezopotamya’ya
Bereket taşıyan
Fırat’ım
Ne de ezgilere konu olan
Dicle’yim
Ben bu gece, ağıtlaşan koca bir dert nehriyim
Keşke, ben şimdi rengârenk küçük bir kelebek olsam
Özlem duyulan bulutsuz mutlu günlerde
Bir buruk yürek, bir soluk nefesle
Güneşe en yakın bir yerde
Yemyeşil çimenlerde
Hırçın duyguların
Çılgın düşlerin
Arsız
Gülüşlerin peşinde değil de
Kederimle, şu hüzün dolu yüreğimle
Masmaviliğiyle dupduru olan, göğe doğru uçsaydım
Virane gönlüm hep ağlıyorum
Şu rezil düzende sürünüyorum
Bendeki şu çile, acı dağlar kadar
Derdim çok, günden güne eriyorum
Şu cahillere söz diyemiyorum
Başımı taştan taşa vuruyorum
Ey benim mazlum çilekeş yüreğim
Vurdumduymazlara deliriyorum
Bu keşmekeşlik beni öldürüyor
Bana dert, kahır, acı çektiriyor
Şu yakan cehennem, şu kahpe düzen
Yıllardır yüreğimi kemiriyor
Ben hep orda-bur da sürünüyorum
Bu kahpe düzende gülemiyorum
Sanki ben haksızlığa razı mıyım?
Halkı sömürenlere sövüyorum
Memleketim gibi kokan, ey komünist gülüşlü
Asla “gözünü budaktan esirgemeyen”
Tüm gücüyle acılara
Baskılara
Zulme karşı koyan
Paramparça yaşamda
Elindeki kızıl bayrağıyla
Umutla
Beklenen şafağın
Doğuşundan evvel
Dirençle, azimle, zaferle
Kölelik zincirini parçalayarak koparan yiğit kadın
Mühür gözlüm gel artık gel, gün akşam olmadan
Uzat ellerini ellerime
Bırak kendini
Kollarıma
Bir militanın
Edasıyla
Özgürlük kavgasında
Mavzerine sarıldığı ruhla
Sen de öyle hep sarıl, bana
Gözlerindeki ok-ok kirpiklerin
Berrak bakışların, öyle kala kalsın bende
Genzime akan o ılık nefesinde can bulayım bu gece
Ey gönlüm ben kimden medet dileneyim
Hasret vurdu yüreğime ne edeyim
Bu cefa bu gurbet bana zor geliyor
Bitsin karlı soğuk günler, yol gideyim
Yıllardır felek beni süründürüyor
Yoksulluk da yakamı bırakmıyor
Ben hiçbir gün doyasıya gülemedim
El diyarı, hasret beni bitiriyor
Ne zaman bahar-yaz günleri gelecek
Bendeki şu sıla özlemi bitecek
Hep masmavi gökyüzüne bakıyorum
Turnalar ne zaman sılama gidecek
Ey yüreğinde ki sevdası özgürlük sevdası olan güzel
Umutların Munzur Nehri
Bakışların şafak gibi aydınlık veren
Gamzelerinden umut çiçekleri açan
İki dudakların arasındaki nefesi
Memleketimin baharı gibi gül kokan
Üzüntünü, kahredici kaygını benimle paylaş ki
Dostlar arasında fitne, fesat çıkaranlara isyanım olsun
Mavi bakışlı, boğazın incisi tarihi şehir İstanbul
Sanırsam, kurulduğundan beri
Böyle bir gün görmedi
Gökten kar yağıyor
Lapa-lapa
Yel esiyor dört bir yandan
Beyoğlu’nda rahatsız edici
Uğultular dinmiyor, hiç dinmiyor
Yine kasketim yok, başım çıplak
Yağan karlar üşüşüyor saçlarıma, içim çok soğudu
İstiklal çok üşüyor, sokaklar titriyor, gün de bulanık
