Çırpınır dururduk kanter içinde
Açtık kanatlarımızı ulaşmak için
Kızıl bir şafağı bekleyen sevgiliye
M.Kazım Ablak-Manisa
"Rüzgar Kanatlı Çocuklardık" da Kayıp bir kuşağın öyküsüdür anlattığım. Yaşadım, izleri kaldı düşlerimde, anlatmak bir görevdi artık...
İlkyaz akşamları
Bıraktığım yerde
Yani
Rıhtımda bekleyeceğim
Eylülden sakladığım
Denizyıldızını vereceğim
Bir de
Soğuk kış geceleri
Mahpuslukta
Sarındığım hasretliğimi
Bir akşam leylak
Bir akşam papatya
Bir akşam gül olacak elimde
Gelmezsen eğer
Yüreğimi de içine koyup
Denize atacağım
Bozkırdan getirdiğim
Hırçınlığımla
Yürüyüp üstüne kentin
Seni geri isteyeceğim
Bir Yasaklı Sevdayım'dan
Yakıp yıktılar kenti
Sustu çocuklar
Yerde yatan insanlara
Gözleri
Çanaklarından çıkacakmış gibi baktılar
Kanları göllendi başlarının altında
Kimi öldü
Kimi çırpındı
Kalkamadılar yerlerinden
Ağıtlar yükseldi/ alçaldı
Benzemedi artık
Hiçbir şey eskisine
Çocuklar da gülemedi
Eskisi gibi yine
Ne başlarında anaları kaldı
Yar gibi
Ne de
Bağdat göründü artık
Eşsiz bir diyar gibi
Bir Yasaklı Sevdayım'dan
Püskürtüp son icat silahlarınızı
Alnınızın ortasına yazdık sokakta
“İnsanız” diye adımızı
Siz “ölüm “dediniz
Önce ağaçlara
Sonra kuşlara
Biz “olmaz” dedik
“Kutsaldır yaşam hakkı onlara da”
Birlikte direndik
Biz, ağaçlar, kuşlar, börtü böcek
Bu zaferi ders olsun diye
Tarih her zaman önünüze sürecek…
Atmaktır kendini dalgalara
Ta orta yerinden
Dalmaktır fırtınaya
Kemanı dinlerken
Kapatıp gözlerini sevgiliyi görebilmektir
Aşık olabilmektir yaşamak
Koklamaktır bir çiçeği dalında
Şarabın kırmızı ve mayhoş deminde
Karşılamaktır günbatımını
Şarkı söylemektir örneğin
Ya da
Bir uzun havayı dağlara serip
Arkasında beklemektir sevgiliyi
Yaşamak
Dövüşmektir
Denizdeki balığın
Topraktaki karıncanın
Ormandaki ağacın
Yaşamasını savunabilmektir.
Yaşamak
Şarabını al
At kendini dışarı
Zifiri karanlığına aldırma gecenin
Denizin kıyısında
Kayalık bir yeri seç
Bekleme ayı filan da hiç
Yalnız bırakmazlar seni
Denizin ateş böcekleri
Bir yudumunu sen iç
Bir yudumunu denize dök
Tadını çıkar aldırma
Yakamozlarla muhabbetin
Altın sarısı sularda
Gül yanaklı sevgilinin
Resmini gör
Denizin ateş böcekleri arasında
Sen sarhoş
Onlar sarhoş
Fısıltısını dinle gecenin
Uyursan da aldırma
Seril kayalara
İçime düşüyor gözyaşların
Bırakma ellerimi
Uçup gidecekmiş gibi
Çırpınıyor yüreğim
Sen
Esir duygularımın şahmeranı
Papatya kokulu kadınım
Bir seher vakti
Güneşin yerine
Bakır kızılı saçlarını
Yamaçlarına ser dağların
Günebakan çiçeği olup
Bekleyeceğim sabahı
Seninle gülecek yüzüm
Çiçeklerim açacak üzerinde
Yeşerecek yapraklarım
Seni kanter içinde
Amansız kavgamın
Kızıl yıldızı gibi
Taşıyacağım alnımda
Son ışıklarını
Yedi renge ayırıp
Zordur işin esmezse rüzgâr
Gurbetin olur iki adım ötesi
Varabilmek için sevgilinin tenine
Gider gelir-gelir gidersin
İki adımlık yolda tükenirsin
Acı vurursa canına
Çığlığını sererse dağlara sevgili
Türkü türkü durursa sesi kayalarda
Dayansın dizlerin
Dayanabilirse
Ve eğer
Yüklenirse üstüne
Karanlığın insafsızca öfkesi
Divane dolanırsın gül kokusu
Döner durursun başına çaresizliğin
Gider gelir-gelir gidersin
İki adımlık yolu
Gurbet gurbet tükenirsin
Mavi gökyüzü
Sen
Beyaz bir bulut
Yayılabildiğin kadar yayıl enginliğime
Ben
Mavi okyanus
Sen
Beyaz, kocaman bir dalga
Vur kendini kıyılarıma
Beyazlasın saçlarım
Acılı bir sevda türküsü gibi
Otur dilime
Ben
Bu toprakların çocuğuyum
Denizden mavidir düşlerim
Yazmışım seni benliğime
Kar beyazı renginle özgürlüğüm
Denizden Mavidir Düşlerim'den
Anılarını alıp sadece
Bırakarak bütün alışkanlıklarını
Çıktılar köyden
Son kez
Kayalıklara baktı çocuk
Düşlerinin sızısı iki damla yaşla
Süzüldü yanaklarına
Komşu çocukların sesleri
Karışıp kuzu seslerine
Kayalıklara vurdu
Yankısı çınladı kulaklarında
Örtemedi karanlık
Çocukları, kuzuları, kayalıkları
Uzaklaştı kamyon
Annesinin eteğine gömdü yüzünü
Ağladı
Sustu
Yutkundu
“Oyunlarım kaldı kayalıkta anne”
Dedi usulca
