“Varlığımın tek nedeni oğlum Savaş,” diyordu da başka bir şey demiyordu. Savaş’ın yirmi ay süren askerliği boyunca kendisine çektirdiği sıkıntıyı, çileyi, kimi görse yoldan alıkoyup zorla anlatıyordu. Anlatırken de yeniden yaşıyordu o günleri. Gözleri büyüyor, kaşları çatılıyor, renkten renge giriyordu. Böylece stresini atıyordu. Anlatmasa sanki çatlar giderdi.
Tüpçü Şahin bir gün annesini bize bıraktı. ‘‘Yapılacak işlerim var.‘‘ dedi. “İşim biter bitmez gelir alırım.“ Bir köşede sessizce duran annesine, “Meraklanma ana sen.” diyerek çekip gitti.
Hava güneşliydi. Bunu fırsat bilip evimizin arka bahçesine geçtik. Yere kilim serip oturduk. Kalender Teyze anlatıyor, biz gülüyorduk. Konuşmasının ortasında annem çıkageldi.
“Hava çok sıcak; uyuyamadım,” dedi. Kalender Teyzeyi fark edince, ‘‘Bu kadın da kim?‘‘ diye sordu kulağıma eğilerek.
‘‘Kalender Teyze,‘‘ dedim. ‘‘Tanıştırayım annem.‘‘
İçeriye bir kız, bir de erkek girdi. Üzerlerinde bir tüp firmasının üniforması vardı. Anam buyur etti onları.
“Çay içer misiniz?“ diye sordu kibarca.
Başlarını “içeriz“ anlamında salladı ikisi de… Çaylarını içerlerken erkek olanı, kendini kısaca tanıttı ve ne amaçla burada bulunduğunu belirttikten sonra sorulara geçti;
“Evinizde hangi marka tüp kullanıyorsunuz?’’
Bir yanım eksik kalır hep
yalnızlaşırım
omuzlarıma karanlık çöker...
yokluğunda
iyisi mi diyorum
seni içimden koparıp atmalıyım
sonra vazgeciyorum...
kurtulmak olası mı senden
sen yine de
gitmek istiyorsan hadi git
çok uzaklara...
mutlu olacaksan eğer
üzüntü(m)n bende kalsın
sen kokan gülüşlerin
saklı bende...
sen giderken baharım soldu
gözlerin bende battı
sevinçlerim yok oldu
sensizliğinle soldum...
‘’Hadi baba’’ dedi, ‘’ götür beni Gürçeşme Ortaokulu’na yazdır.’’
Gittiler hemen. Tüm işlemler sorunsuz yapılırken Mecit’in keyfi yerindeydi. Ama uzun sürmedi. Okul müdürü:
‘’Diğer belgeleri nerede?’’ dedi.
‘’Ne belgesi?’’ diye sordu babası şaşkınlıkla.
‘’Muhtardan adres ilmühaberi, nüfus kâğıdı örneği, ilkokulu bitirdiğine dair diploma, vesikalık resim…’’
‘’İyi de Müdür Efendi bizim oğlan ömründe hiç okul yüzü görmedi ki bir diploması olsun!’’
‘’Diploması yoksa burada ne işiniz var!’’ diye azarladı müdür ve ikisini de odasından kovdu.
karanlık çöker omuzlarıma
yalnızlaşırım
bir yanım can çekişir
seni düşünmeye kalksam
bir yanımda
yeni bir yaşam filizlenir
karanfil kokar yüreğim…
gözlerin gelir usuma
dağıtır karanlığın perdesini
def eder benden
tüm dünya üzüntülerini
sesin gelir çok uzaklardan
alır götürür beni benden
ben sen olurum
rüzgâr olurum
yel olurum
yeni yüreklere sevdalar açarım
yağmur yüklü bulut olurum
yine de boşaltamam
içerimin yüklerini
saçların gelir usuma
"Emekli olup da ne yapayım?” dedi, “kahve köşelerinde, Şirinyer Hipodromunda ömür törpülemek istemiyorum"
Ardından sırıtarak otuz iki dişini gösterdi. “Hem ben emekli olmak istesem de kadınlar, genç kızlar bırakmıyor ki yakamı, emekli olayım!" dedi.
Şaşırmıştım. Kadınların ve genç kızların onun emekli olmamasıyla ne ilgisi olabilir diye geçiriyordum içimden. Dayanamadım sordum: “Ne alakası var ki?” diye sordum.
Edebiyat’ın amacı estetik ve güzelliktir. Edebiyat’ı edebiyat yapan iki temel özellik vardır: 1) Dil-üslup 2) Estetik-güzellik. Bu özelliklerin ikisi de okuyucuya ve yazara göre değişkendir. Edebiyat duygu ve düşüncelerimizi karşımızdakine anlatabilmek için bir araç niteliğindedir. Edebiyatta içerikten çok o içeriğin nasıl dile getirildiği önemlidir.
Kolları sıvayıp hazırlıklara başladık hemen. Gültepe Gördüren Sinema Salonu tarihe tanıklık edecekti. Ozan Emekçi dışındaki tüm aktiviteler Meh-Der Kültür Derneğimiz tarafından yapılacaktı. Tiyatro oyunu ve folklor gösterisi hazırdı. Sıra gecenin tanıtımına ve bilet satışına gelmişti. Biletleri kısa sürede tükettik. Ama kimse Ozan Emekçi’yi getireceğimize inanmıyordu, hatta aralarında buna ihtimal bile vermeyenler vardı. Kimileri de, ‘‘Partizandır bunlar! ‘Getiririz’ diyorlarsa mutlaka getirirler.‘‘
ha
habanera
habaset
habbe
haber
haber ajansı
