“Kim o?” diye seslendi.
“Polis! Kapıyı aç, yoksa kırarız!”
Kadın kapıyı açtı, polisler onu iterek içeriye daldılar. Açık bıraktıkları kapıdan soğuk ve rüzgâr ıslık çalarak doluştu salona. Çocuklar da gürültüye uyanmış, korkuyla bakıyorlardı etraflarına. Anne ve çocuklar şaşkındı. Dillerini yutarcasına suskundu. "Burası benim evim. Defolun gidin evimden!" diyemedi kadın korkudan.
"Ero" diyordu "Gözüm kor olsun biliyorsam!"
Halama da sordum. O da anama benzer yanıtlar veriyordu. Babamsa bunların küskünlüklerine yeni bir yaklaşım getirmişti kendince:
"Öküz dağa küsmüş, dağın haberi olmamış."
Gerçi anam bu öküz tespitine katılmıyordu ama olsundu.
Bir akşamüstü kapımız ardına kadar açıldı, içeriye hala kızı ve nişanlısı girdiler. Düğün davetiyelerini dağıtıyorlardı. Selamlaştık, öpüştük, karşılıklı hâl hatırdan sonra anam onlara:
"Hiç gelmez olur muyum düğününüze?" diye söz verdi.
Dilimizdeki bu üç farklı “-ki”yi birbiriyle karıştırmamak için şu pratik yöntemleri uygulayın.
*Cümle içerisinde –ki’den sonra –ler çokluk ekini getirebiliyorsanız o –ki zamir olan –ki’dir.
Zeynep beş yaşında, yüzündeki tüyleri koyu renkli ve çok belirgin… Bıyık tüyleri bile var. İki kalın kaşı arasındaki boşluk da kıllı. Babası bu yüzden ona Recep İvedik lakabını takmıştı. Hatta bir seferinde yüzünün kalan yerlerini ayakkabı boyası ile boyayarak, onun Recep İvedik’e ne kadar benzediğini hepimize ispatlamıştı. Gerçekten de onun küçük bir versiyonuydu.
"Ç" Harfi - Yazım Kılavuzu
"C" Harfi - Yazım Kılavuzu
