Gökte turnalar misali
Sevgi zarfına KUŞ olsam
Mazlumlara Güneş eli
Zalime boran KIŞ olsam
Cana candaş, yarana Yoldaş olsam
Nerde garip görsem bağrım
Cız eder ah dinmez ağrm
Bin yıllara gider çağrım
Ferhat Şirin ateş olsaM, Me ü Zine haldaş olsam
Mansur'da Yunus!a gönüldaş olsam
I.
Torna tezgahında cıvata hayat
tarifi zor dişlilerin sıkışması
bir ileri bir geri en çok zikzak
rahatlamış kuzgunların iç sesi
hareketin statik yanılgısından
nasıl da dönüyor esrik başım
masaların dağınık harfleriyle
el ele karanfillerin kilitli seyri
hesaba katamaz çatlatır dudağı
başladığım ezberin kan sureleri.
II.
dönersen biter demiştim ıslıkta
fenerler kustu, deniz tokmaklı
kalpteki zebra boyunlu hançer
esnek zamanlı hayaletin şerri
Yazarım yazmasına da
Acemiyim
Anlat ki anlatayım
Özümü özüne bağlayayım
"İşte şu gördüğün
Değirmen de üğütüldüm
Aralık'ta ayaz da
Maraş'ta"dedi
Sürekli bir şeyler toplamaya çalışıyor
Boynunda taşıdığı heybesine koyuyordu
Sordum nedir
Yerde topladığın
Sustu sustu
Döküldü dizelere
Dizeler sızladı
Dilime
Destan eylesem
Anlatsam seni
Uçan kuşa
Düşen yaprağa
Azalır mı acıların
Sonra üzerine kelimelerden iki avuç toprak
Çığlıklardan yeminler serptiler
Yüzünü gökyüzüyle yıkadılar
Bilemediler işte
Bizden susarak gitmedigini
Kalpte kızılca bir nefes
Ve umutta mavi günlere döndüğünü
Bilemediler işte...
Dağların, turnaların
Gölgeler gibi uçup
Giden hayatların
Türküsüdür bu
Geceyi gündüze dönüştürüyor
Her bir ezgileri
Rüzgârın çarpmasıyla
Hışırdıyan yapraklarla
Dağlardan sesleniyor
Acılı akıntılarla akıp giden
Nehrin uğultusu yükseliyor
Göklerde ateşli
Damar damar
Belirsizleşen yaşam
Çalkalanıyor
Volta atıyorum
Payıma düşen avludan
Sonra sırtımı
Soğuk ve nemli
Duvara yaslamış
Seyrediyorum
Dağı taşları
