Neredeyse otuz iki yıldır, doğru dürüst memleketime gidememiştim. Pasaportumun süresi uzatılmamış, kimliğim ise kalu beladan kalmaydı. Ülke özlemim koca bir dağ ağırlığına dönüşmüş ve ben altında ezildikçe eziliyordum. Sonunda aşkımın kollarına koşmuştum…
Yaşadığım onca badireden sonra nihayet köyümdeydim.
Bu satırları yazmaya 14 Temmuz’da başladım. Çünkü cennete düşmüştüm adeta. Bir rüya olmalıydı yaşadıklarım. Ve bu rüyadan uyanmak istemiyordum.
Diyebilirsiniz, o dağların taşların özlenecek neyi var?
Bilmiyorum! Ben özlüyorum işte…
“Dönseydin seni tutan mı vardı?” diyeceksiniz. Haklısınız. Fakat bazı şeyler istediğiniz gibi yürümez. Daha da ekleyeyim, korona virüsün gazabına uğradım…
Ağaçlar çiçeğe durmuştu çünkü.
Parkta bir ağaç dikkatimi çekti. Çiçekleri fırça gibiydi… Çok ilginçti, gittim dokundum. ‘Gerçekten fırça gibi adını şeklinden almış olmalı,’ diye düşünürken, “Onun adı fırça çiçeği,” diye seslendi bir kadın. Arkamı dönüp bankta oturan kadına gülümsedim.
"İnsanı fırçalayacak gibi duruyor." dedim.
“Evet, öyle.”
İşte içimde tuttuğum bu ses büyüdü büyüdü yuvarlanarak geldi dört beş yaşındaki yeğenim Zeynep'in sesine dokundu.
Gül göçürür şafağından
Doğanın altın şafağından
İnsanın altın şafağından
Tarihin altın şafağından
Biz kırıldık daha da kırılırız
Kimse dokunamaz bizim suçsuzluğumuza.”[1]
Kullanılan para birimleri, nerede nasıl zarar etmeden kullanılacağı, bozdurulacağı konusunda uzun açıklamalar yapıyor. Tercih edilen birim sırasıyla CAD, USD, PESO. Varadero’yu anlatıp buraya gelmenin Küba’ya gelmek olmadığını, özellikle Eski Havana’yı görmek gerektiğini belirtiyor.
