Öncelikle toplulukları belirli kural, düzen ve ahlaki ölçülerde yaşamasını sağlayıp, ulus olma niteliğine kavuşturan dört temel yapıyı hatırlayarak başlayalım. Bunlar Maddi Hukuk, Ahlak, Din ve Görgü kurallarıdır. Bir ülke ve toplumda ahlaki çöküntü başlamışa, o toplum ya dağılıp yok olur ya da bölgenin ilkesiz ve en ufak değeri olmayan sürüleri gözüyle bakılır.
ben bir dağ ardıcıyım
uçurumda yaşarım
kayaları çatlattım
kökümü derinliklerine sürdüm
suyumu kaya çatlağından alırım.
arkadaşım dağ keçisi
birde yuva kurmuş kartalım var
birde anka kuşu uğrar iki kez
bir son baharda,bir ilkbaharda
seni anlatır masallarda.
sen yabani bir taysın
uçurumlara gelme
sana çayır çimen düzlükler gerek
uçsuz bucaksız stepler
deli çayların aktığı vadiler gerek.
canım yandı,ruhum tutuştu
sıtmaya dönüştüm tekmil
titrerim acıdan,kederden
teselli bulmak ne mümkün
dostun haksızlığı kılıç gibi böler beni
dostumu kaybetsem,harabeye dönerim
yıkılır,viraneye döner gönül
uçurumdan düşmüş gibi olur
ruhum iniler,beden sızılar
yoldaşın haksız algısı taşa çalar beni
şirin sözler,ela gözler
tatlı diller,havada asılı kaldı
baskılar,yasaklar çiğnedi ekinleri
çayır çimen,çiçekler kurudu
dostun öfkesi yaktı kül eyledi
Dokunmayın bağların güllerine,
Etmeyin beyler dalları kırmayın!
Kıymayın baharın sümbülüne…
Bağlar tatlı, nazlı bir yâr gibidir,
Güllerin, nergislerin diyarıdır,
Değmeyin bahara, gülistanlara…
Kuş, kelebek, böcekleri canlıdır.
Yetti, ey ağalar-beyler etmeyin,
Asla ormanlara ateş vermeyin;
Efendiler kirlinmiş ruhunuzla…
Yürekleri de koparıp sökmeyin.
Dünyamıza da dokunup bozmayın,
Doğamızı kirletip karartmayın,
Bırakın savaşları, çıkarları…
Uçaklarla ateşler yağdırmayın.
