BABAMMM
(Kızlarından Ruşen Hakkı’ya niyetine… Haddimi aştımsa affola)
Aah babam…
Hâlâ yetim rüyalarımın üstünü örten sonsuz adam
Aah babam…
Gürleyen kahkahalarının içinde serçeler uçuşan
Kara gözlüklerinin ardında şiirli bir çocuk saklayan
Gurbete uzayan emeğine yaslanarak dimdik büyümüş
Ömrünü aşk ile anneme ilikleyen adam
Aah babam…
Daktilosundan uçuşan harflerden boynumuza kolye yapan
Aah babam…
Zalime bodoslamadan söven
Bir şiirin yaratılma prosesi, şair öznenin bilincinin ve bilinçaltının bileşkesinin ürünüdür. Önce, şair, yaşayarak, yaşamının her anıyla, okumak, izlemek, deneyimlemek gibi yaşamının tüm eylemleriyle ve kendisinin maruz kaldığı tüm eylemlerle şiire birikir. Bu proses, aylar boyunca da sürebilir yıllar boyunca da ve şiirin yazılma sürecine dahildir. Çünkü, bir şiirin yazılması birkaç saatlik bir süreç değildir, şairin o şiirin yazılması anına kadarki tüm geçmiş yaşamı artı birkaç saatlik bir süreci kapsar, - Picasso’nun kendi resimleri için dediği gibi -.
İleride her ne meslek sahibi olmak isterse o mesleği kendi seçer; ister terzi ister genetik mühendisi, ister heykeltıraş ister fabrika işçisi, ister marangoz ister bankacı.
Kendi hayatını nasıl yaşayacağını kendi seçer Tomris, ben değil, düş annesi değil, akrabalar, mahalleli, konu komşu, komşunun çocuklarının seçtikleri meslekler falan değil.
Kırık Çırak
kalbimi çekiç yaptım da düzeltemedim
hayatımın eğri büğrü kaportasını
ezikliğini bana kusuyor ustam
üstüpü gibi harcıyor çocukluğumu
kaynak tutmuyor heveslerim
dünden yarına kırılmışım
’senin failin devlettir’ diyorlar
’üreme bonkörü ailen bir de’
- sahi devlet’e nasıl gidilir abi?
dövüyorlar düşlerimin misket mavisini
küfre ve tütüne bulandı masumiyetim
bir işbaşı bile almadılar
abimin küçüklüğüdür giydiğim
