Canım mı acıyor
Yaşayabilir miyim enkazın altında
Yağmur deliyor gözlerimin önündeki perdeyi
Ve yaşamımın arkasına saklandığı ikiyüzlülüğü
Boşluk çıkıyor ortaya
Yeryüzünde suyun oyduğu
Ve doldurduğu boşluk
Hayat veren
Ve ölümü getiren suyun
İnsansızlıksa bir boşluk
Korkup perdeyi yeniden çekecek miyim
Bırakacak mıyım boşluk beni yutsun
Yaşadığım süre kendimce mi
Dolduracağım onu düşüncelerim
Ve imgelerimle
Sürgit acının içine düştüğüm o anın verdiği hüzün
Tespih tanesi kadar büyük
Büyük bir mutluluğu yaşıyormuşçasına çektiğim huzur da olsa
Büyük bir acı da kelimelerle nasıl anlatılır
Mutlak ve durağan
Çünkü her şeyin toz dumana bulandığı toplamı
Direnmek veya boyun eğmekle özetlenebilir
Her vicdanın küf mağarasının hasletinden kurtuluşu
Ettiği yeminimin yıkılışının kerametiyle eşdeğer
Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak bundan sonra
Karagöz oyununda olmuşçasına çevrelenen düşüncelerim altında
Ezildiği hezimet gecesi ölüm
Ve yokluk bu gerçeğin aşılmadığı
Yaşamım cılız bir örtü
Maddenin korkunç sessizliğini bozmadığı
Ürkerek aralandığı perdelerin arkasında yaşamımın gizi saklı
Geçip giden zamanın ötesine
Durmaksızın yenilenme arzusu
Dokunduğunu erittiği bir çengel sabrın öz suyunu yıktığı
H. Senday ÖZDAMAR
HÜLYA SENDAY ÖZDAMAR
Yaşam Öyküsü
1964 yılında Ankara’da doğdu.
1990 yılında, Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi, İtalyan Dili ve Edebiyatı Bölümünden
Mezun oldu. Sürekli Basın Kartı Sahibidir.
İlk yazısı, “ Berfin Bahar ” dergisinde yayımlandı.
