Umut henüz gidilmemiş bir ülkedir,
Ne varılır ne de göz ile görülür
Ne kadar uzak gitsen de
Kaçamazsın yine kendinden...
Şimdi sessizce dinliyorum
Karanlığın çalkantılarını
Her ses
Açık bir yara gibi kanıyor geceye..
Bir çocuk
Düşlerinin sesinde vuruluyor gün ağarırken
Gözlerinde
Acının ürperen çaresizliği.
Bu gözlerdeki yağmur nereye akar,
Hangi ölü denize!
istiridyeden koparılan inci gibi kara gözlerinde!
milyonlarca türküyü armağan ederim
bir çayımın kızılına
bir de anamın avuçlarına
güneşe hasret bir fidan sevdamız
filizlense delecek gökyüzünü
ve can suyu korsan çam köklerince hırsızlama
fakat uzansa boylu boyunca dicleyi-fıratı birleştirir
ateşe versen ormana sığınacak kadar acemi
odun yapıp yakmasalar bin yıllık söğüt
ve sigarasını toprağa basıp söndürür
nefesi,ölmesin diyedir insanlık
ama bir düşse toprağa bedeni
aşıklar mezarlığı olur bu dünya
öyle ki sarmaşık olsa insanı insana kitler
