Kırık Umutlar
Tutunacak dalım kalmadı,
Acılar koyunda,
Vurgun yiyen
Halklardan başka hiçbir kimsem,
Mıh olup Yüreğime saplan
Kırık umutlarım…
Kör vicdanların hışmına uğrayan
Mert ellerde yeşerdi,
Tüm kancıklara rağmen,
Asi duruşum çoktan kızıl güneşe sökün etti.
Cennet, huriler…
Umurumda değil bile,
İbadet yapılan mabetlerde…
Yıllardır fütursuzca emeğimi harcadılar
Peki, sormazlar mı size
“Bu adalet mı, hukuk mu?”
Çıkar dünyasıdır,
Kimi bir canavar,
Kimi bir azılı eşkıya olmuş,
