Usumdan sağıldı ur, ulak serinden olalı beri
Urganı boynunda dolanıp durur körpe bedeni.
Gittiler kadim zamanı ardına alıp serüvenciler
Geride tütsülü sevişmeler bırakarak.
Ur zamanındaydı insanlık, uğraklar kan revan içinde.
Bedenimin doğusunda körpe körpe çocuklar
Gülüşleriyle toprağa gömülürken grileşti yeryüzü ansızın.
Bak işte yine başladı seğirmeye parmak uçlarım
Ulak düştü yollara, usumdan bir su tülü gibi akarak
İndi coğrafyasına benliğimin.
Listelerde imza kullanmak istemem, yazarların tavrı görüşleridir, romancıysa romanlarıdır.
Ancak bir bayan okurum acı bir şeyi hatırlatmış. 1997'de amcasının öldürüldüğünü söylemiş. İşte bu sözün bittiği yerdir.
Bu cevabım daha çok onun ağlayan yüreğinedir.
Evet, Dersim'in her adayı sadece devletten gelen ölümlere değil, politik gruplardan gelen ölümler karşısında da, Dersimlilerin yaşam hakkından yana olduğunu söylemelidir.
Silahla insan terbiye etmeye kalkmanın vahameti büyük bir çağdışılık. İnsanlığın bittiği yerdir orası.
