Yağan zehirdir, yağan kurşun
Yağan ölümdür oy hawar hawar
Bahara sayılı günler kala
Zamansız bastı soğuklar
Bedenler dondu
Bedenler döküldü
Halepçe sokakları kan revan içinde
Ne bülbüllerden feryat-figan
Ne kavallardan ezgiler
Ne çığlıklar
Nede koşuşturan çocuklar var
Yerlerde binlerce ölü var
Sayıları belirsiz
Kimi yaşlı, kimi genç ya da çocuk
Kimileri de henüz bebek
Anneler, babalar ölürken
Kimi eşine, kimi kardeşine
Kimi çocuğuna sarılmış
Oy hawar
Ne şivan
Ne ağıt yapacak
Ne de
Bağıracak, dövünecek kimseler kalmamış
Newroz’a günler kala
Nerde kaldı o kızıl güneş
Nerde kaldı beklenen bahar
Nerde o bahsedilen kardeşlik
Hepsi yalan
Ey Kürt halkı
Halepçe Halepçe olalı
Sen görmedin böyle acı
Alev alaz yanarken tenin
Paramparça olurken yaşamın
Bedeninden etler dökülürken
Ah bu ne zulüm
Benzeri ne olmuş ne de duyulmuş
Görülmemiş bir vahşet
Saddam Hüseyin
Faşistliğini, gaddarlığını yaparken
Kimleri de ona destek oldu
Baasa kimler cesaret verdi
Tahran’dan, Şam’dan, Ankar’dan
Neden yükseldi neşeden sevinçten o yükselen çığlıklar
Bugün on altı Mart
Yıl bin dokuz yüz seksen sekiz
Tarihe bir kara leke daha düştü
Dün Koçgiri ‘de, Dersim’de
Ağrı’da, bugün kanayan Halepçe’de
Hayat durdu, yaşam dibe vurdu
İşte Kürtler yapılan bir soykırımı daha
Yedi bin ölü! yüz binlerce sakat var
Dünya bir kez daha görmüyor yaşanan zulmü
Ey halkım artık uyan başka Halepçe‘ler olmasın bir daha
Mehmet Çobanoğlu
10.03.2005
Yıldırım
