Dal kırıldı
Gül kurudu
Bahar yasta
Umudun
Sevginin
Büyüdüğü yer, büyüdüğü şehir
Hiç böyle acı böyle ıstırap görmedi
Acının ensesinde
Vakitli, vakitsiz
Dur durak bilmiyor
Öfke
Binler yürüyor
Kars ağlıyor
Kars yaralı
Güneş yaslı
Gök kubbe kapkara
Çığlıklar yükseliyor, çığlıklar sessiz
Cellâdın
Yüreği taş
Vicdan kör
Cehaleti de fırsat bilmiş
Densiz, arsız
Vurdukça vuruyor soysuz
Kars böylesi acı böylesi ölüm görmedi
Kanma çocuk
Ölümün sahte gülüşüne
Koşma kedere
Koşma karanlığa
Kahrın aktığı yerlere
Günahsız ellerini verme
Yetmiş sekiz bini ağlatan
Hayvani duygulara sahip ite
Dön gel Mert Aydın, can dön gel
Anasının küçüğü, anasının kuzusu
Kardelenleri üzme; Karsı yalnız bırakma
Mert
Nesli tükenesi
Bir çakal dadanmış sana
Sakın ol ha sakın
Sevenlerin yüreğine
Kor ateş bırakma
Senin için
Her yerde gözyaşı her yerde hüzün var
Ne olur vesvese et şüphe et, zalimle gitme
Annen
Sensiz yaşayamaz
Ayrılığına alışamaz
Yaşın dokuz
Vücudun çürümüş
Kefene girme, toprağa gitme
Ölme Mert ölme, güneş doğsun doğuda
Artık, serhat şehri Kars neşeli olmaz sensiz
Mehmet Çobanoğlu
13.04.2014
İstanbul
