Tarih onu “Che'nin İntikamını Alan Kadın” olarak ansa da Monika Ertl bir kadın hayatına kaç hayat sığdırılabileceğinin benzersiz bir örneğidir aslında. Yaşamının her döneminde değişimin, dönüşümün ve kendini aşmanın hakkını veren kuraldışı bir insandır.
St. Gallen’den Friburg’a kadar 175 sayfa okudum. Kitap; roman desem değil, öykü desem o da değil. Rengârenk bir gül bahçesi…
O bile geldi. Yediğim önümde, yemediğim ardımda denir ya. O durumdayım işte.
Ama yine de, içim huzursuz. Keşke orada yaşayan insanlar da mutlu olsalardı. Keşke IŞİD olmasaydı. Kimdir, nedir bilmiyorum. Amaçları nedir bilmiyorum. Onlarla ilgili yazılanları okuyamıyorum. Yaptıkları katliama bakamıyorum. Ezelden beri savaşlı filmleri bile izleyememişimdir. İnsanlara işkence yapılan filmlere bakamamışımdır. Bu yaşananlar film değil gerçek.
İçimdeki sıkıntı geçmiyor.
Ne yapsam huzursuzluk var içimde.
tomurcuk tomurcuk gül kokulu filizlerimiz
dal gibi yaprak gibi düşerler toprağa
daha yeni açmış çiçekler gibi
hassas kırılgan narindiler
dolu vurmuş gibi korumasız
daha yeni girmişlerdi siperlere
coşkuyla umutla ikirciksiz
gözleri cephede kulakları varoşlarda
her miting her yürüyüş batramdı.
dalımızdan koparılmış kızlarımız oğullarımız
yangın gibi kül eder düştüğü yeri
kimimiz dayanır kimimiz dayanamaz
sabır taşı gibi çatlarız
