Yalandan Tanrıya üz tutur hər gün,
Yalançının andı, amanı varmış.
Habil möcüzədir anlayan üçün,
İnləyən, inlədən kamanı varmış.
Ümid sonda ölür, gəl, bir az düşün,
“Suda boğulanın samanı varmış”.
Cadugər yurdudur dünya büsbütün,
Sehrbaz ovsunçusu, şamanı varmış.
Vaxt gələr başından düz çıxar tüstün,
İnsanın yaxşısı, yamanı varmış.
Kim isə kimsədən deyildir üstün,
Hər şeyin vədəsi, zamanı varmış.
Dəyər verən yoxdur şeirlərimə,
Yazmağın daşını atımmı indi?
Xəyanət edimmi sevdiklərimə?
Çirkaba, günaha batımmı indi?
Hörmətlə yanaşın fikirlərimə,
Nifrətimdən ocaq çatımmı indi?
Özünüzü qoyun mənim yerimə,
Halalıma haram qatımmı indi?
Daha inanmıram gördüklərimə,
Dostumu düşmənə satımmı indi?
Sadiq qalacağam hər vaxt şirimə,
Tülkü kölgəsində yatımmı indi?
Mənim sənlə barışmağa
Ehtiyacım yoxdur, Adam.
Mövzu axtar danışmağa,
Ətrafında çoxdur, Adam.
Ömür axan çay kimidir,
Təb Tanrıdan pay kimidir.
Bu qələmim yay kimidir,
Cümlələrim oxdur, Adam.
Söz altından çıxar hər iş,
Yüksələnlər edər eniş.
Əlim açıq, qəlbim geniş,
Gözlərimsə, toxdur, Adam.
Həyatım boyunca etdiklərimin
Savabı sənindir, günahı mənim.
Ümidlə baxdığın uca göylərin
Mələyi sənindir, Allahı mənim.
Bilinməyir sağı, solu günlərin,
Ömrümüzdən keçir yolu günlərin.
Gözlədiyin sevgi dolu günlərin
Dünəni sənindir, sabahı mənim.
Qırılıb telləri tar-kamanımın,
İtibdir açarı vaxt, zamanımın.
Hər gün elədiyim and-amanımın
Vallahı sənindir, billahı mənim.
Xətrinə dəyməsin yazacaqlarım,
Ağlına gəlməsin pis-pis fikirlər.
Ləkəsiz adım var, qazandıqlarım
İstəsəm, ömrümün sonuna yetər.
Dünyanın işini bilməkmi olur?
Əzrayıl oturub fürsət gözləyir.
Yanına səssizcə gəlməkmi olur?
Əli ətəyində dəvət gözləyir.
Həbs edib ruhumu, salıb qəfəsə,
Əqlimi apardın şirin dilinlə.
Sakitcə dayanaq nəfəs-nəfəsə,
Rahatca qəlbimin səsini dinlə.
Rəhmətlik Əzizxan müəllimin əziz xatirəsinə
Əlli doqquzuncu ilin ilk günü,
Bu fani dünyaya tutdu üzünü.
Təsdiqləmək üçün öz türklüyünü
Əlindən gələni etdi Əzizxan.
Üç oğlu, kiçiyi Beyrəyi oldu,
Mətləb Nağı dostu, ürəyi oldu.
Çoxunun dayağı, köməyi oldu,
Məzlum harayına yetdi Əzizxan.
Elmi, savadıyla daim ucaldı,
Ölənəcən sadə, gülərüz qaldı.
Tanrı vermiş idi, Tanrı da aldı,
Xalqın “kisə”sindən getdi Əzizxan.
Salyan rayonu, Yenikənd kənd tam orta məktəbinin müəllimi
Məndən soruşma ki, nə istəyirəm,
Mənə lazım deyil boş-boş suallar.
Odur ki indidən sənə deyirəm:
Mənim həyatımda bir başqası var.
Mənim həyatımda bir başqası var,
Mən onu sevirəm dəlilər kimi.
Səni özü ilə aparan qatar
Tez unutduracaq sənsizliyimi.
Tez unutduracaq sənsizliyimi
Sənlə keçirtdiyim sənsiz günlərim.
Sən yaxşı bilirsən dəliliyimi,
Bəs necə olacaq mənsiz günlərin?
Bəs necə olacaq mənsiz günlərin?
Susursan... Cavabı yox bu sualın.
Mənim ürəyimdə özəldir yerin,
Azərbaycan ədəbiyyatının XIX əsrdə yetirdiyi görkəmli nümayəndələrindən biri olan Seyid Əbülqasim Nəbati (1812-1873) istər əruz vəznində, istərsə də heca vəznində yaratdığı gözəl şeirləri ilə özündən sonra təkrarolunmaz irs qoyub getmişdir. Onun heca vəznində yazdığı şeirlərin əsas ideya xəttini məhəbbətin, gözəlliyin tərənnümü təşkil edir. Nəbati yaradıcılığında mühüm yer tutan şifahi xalq şeiri tərzində olan əsərlərində sevən gəncin daxili aləmini, hiss və duyğularını, sevinc və kədərini sənətkarlıqla açır. Onun şeirlərində lirik qəhrəman həyat eşqi, gözəllik vurğunudur.
Rəhmətlik Əliniyaz əmimə
Vəzifə düşkünü insanların, bil,
Gec-tez qəzasını verəcək Allah.
Ölümünə bais olanların, bil,
Ağır cəzasını verəcək Allah.
Qara torpaq altda yatanların, bil,
Hər gün əzasını verəcək Allah.
Quştək haqqa tərəf uçanların, bil,
Geniş fəzasını verəcək Allah.
