Özden Gülave ağ günlüğü

İçim cıvıl cıvıl olduğu kadar
Griye boyanmış duvarlarım var
Sevmeler şans oyunu değil
Şansın kendisi olmalı
Ya gel, ya da tamamen git
 
Vazgeçmelerim yüreğim kadardır
Büyük ve dimdik..
Seni benden göndermek üzereyim
Hadi..
Kovsan da gitmem de bana
İnatlaş benimle
Kal hayatımda
Sahip çık bana
Vazgeçme benden
 
Bu şehir gibi telaşı, çocuksu ol
Beni yağmurlarında ıslat
Gülüşün ile kurut
Gözlerin dokunsun dudaklarıma.
Tenin erisin tenimde
Sen ben ol, ben sen...

tenini çizdi mi hiç?
sana dokunmadan
yaşamadan
hissetmeden çizdi mi?
 ben çizdim...
 
burnunu dudağını
 kaşını gözünü
 hele o gözlerin
 baktıkça beni içine çekiyor
 hayır…  boğulmuyorum
 aksine yaşıyorum
 hem de baharı ilk defa yaşarcasına
 ben sadece senin tenini değil
 kokunu ve sesini bile çizdim
 
beni tamamlayan sesini öyle çizdim ki
 bana sarılmışçasına
 sanki hiç bırakmayacakmış gibi
 kokun... asi kısrak haline getiriyor beni

ölüm çocukları dışarıya oynamak için çağırdı…
daha annesi ile tanışmayan bebekler
bebeği ile tanışmayan taze gelinler
uykusunda uyuyan yaşlılar
yorgun eve giden babalar, esler
sakin bir barışın içinde
faşistin bombası gül gibi açtı
al mora boyandı tüm umutlar
tek gözyaşı oldu saniyeler içinde
dualar sadece ezgilerde artık
isimleri kimlikleri belli değil
bilinen tek şey
masum insanlar buhar olup uçtular
onlar birer güvercin bile olamadı
zamansız gelen teklif değildi
zorunlu gidiş idi