Günün orta yerinde acıları uç veren
Teni saman
Elleri toprak kokan
Kürdistanlı kadın
Bırak ağlamayı bırak
Bırak tırnaklarınla yüzüne kapanmaya
Oy saçlarını öyle yolum yolum yolma yiğit anne
Kanayan kadim topraklarda
Her yarası bir okka
Her derdi bir ton kadar
Issız gecelerin
Koyutu köşelerde
Toz, duman
Kan-revan içinde kalan
Yüreğinde sevgi
Koynunda özgürlük besleyen
Yırtık gecelerinden bir kızıl şafak boy veriyor anne
Zifirden de kara
Akrepten de fena
Kanserli
Cüzzamlı
İnsanları bıktıran düzende
Yıllanmış yaraların hep hüzün kokuyor zelil anne
Ateş çiçeği, kan çiçeği
Gökyüzün maviliği
Mağrur duruşlu yoldaşım
Kayıp mezarlara ağıtlarla yakan
Hikmet sahibi güç sahibi acılara yenik düşme
Kan emen yarasaları, böcekleri sevindirme anne
Ateşten destanlara
Küflü zindanlara
Siperlere
Dikenli tellere gözyaşları akıtan
Kendi öz topraklarında kaçak gezen
Seni mağdur edenlere hadlerini bildir korkusuz anne
Munzur bakışlı
Kandil gülüşlü
Dört mevsim
Her bir yürekte
Büyüyen koca bir umutsun
Korku çığlıkları
Beyaz ordu seninle paramparça olacak
Simsiyah zaman
Esaret altında kalan
Mezopotamya seninle aydınlanacak
Sen büyük bir sevdasın
Ülke seninle özgürleşecek devrim seninle gelecek anne
Mehmet Çobanoğlu
19.03.2015
İstanbul
