Varoluşun şiir gibi kafiyeli
Özün sevda kadar muhteşem
Yüreklerde ekinler gibi boy veren
Ay yüzlüm
Seni düşünüyorum
Yar misali
Ya da özgürlük gibi
Varsın dünya döne dursun
Varsın mütemadiyen güneş doğup batsın
Aras kıyısında çiçeklerine sarılmasam senin
Yaşamı, dünyayı şu koca âlemi neyleyim Kağızman
Beni hayta bağlayan iki şeyden biri sensin
Lavanta kokan
Sılam
Bir diğeri de nazlı yara
Asla sizsiz edemem
Yüreğim tükenir pusulam şaşar, tökezlerim Kağızman
Ölüm gelse kapıma dayansa
Ömrüme
Son noktayı koysa
Bir nebze kurtuluşum kalmasa bile
Kollarım, ellerim
Yanlarıma düşse
Ölüm bana“ Yardan, Kağızman’dan vazgeç
Bir ömür bağışlıyorum sana ”dese
Kocaman bir gelecek
Hanlar, saraylar bağışlasa
Ben sevdamdan dönmem
Senden vazgeçmem sılam
Cenneti alayı tüm hurileri reddeder sen isterim Kağızman
Sılam tereddüt etmeden
Gücenmeden
Yarı al yanaklarından
Kaşlarından, gözlerinden
Senin de
Toprağını, taşlarını
Öpmeye hazırım
Ateş yanıyor içimde
Sırılsıklam oldum
Kan akıyor benden
Yıllardır bana uyku yok
Şu gurbet elinden çok usandım
Yar olmasaydı sen olmasaydın çoktan ölmüştüm Kağızman
Mehmet Çobanoğlu
23.03.2015
İstanbul
