Aştık boydan boya aşk denizini,
Gönül yangınında kavrulduk, yandık.
Yıldızların bulduk yerde izini,
Bir newroz sabahı közde uyandık.
Diktik soframıza aklın gülünü,
Kırdık sazımızın paslı telini,
Azat eyledik biz gönül selini,
Feleğin çarkında çırpınan candık.
Açtık kapısını güzelliklerin,
Yıktık köprüsünü gamın, kederin,
Yunduk ışığında gizli fenerin,
Mutluluklar yüklü donuk bir andık.
Çaldık ateşleri gök tarlasından,
Umuda don biçtik dil makasından,
Bulduk mutluluğu söz atlasından,
En yüce dağlara böyle tırmandık.
Kaygılardan ördük gam kesesini,
Hasretten vuslata duyduk sesini,
Kırdık gecelerin yoz öksesini,
Aydınlık sabaha içten inandık.
RÜZGÂROĞLU’m söze bir ilmek attık,
Kuruyan yarayı gene kanattık,
Dostu arkaladık, zalime çattık,
Şafağın sütüne daldık aklandık.!
Ali Ziya Çamur
