Tel örgülerin ardından bağırıyor çiçekçi kızlar
Kimse duymuyor
En çok Konur Sokağa yakışıyor şairler
Üçüncü kadeh ve sorunsuz bir yaşam imzası
Sakarya’da anasona karışmış baygın bakışlar
Şehrin ağırlığı omuzlarında, yaşamak ağır
Kızılay Meydanında toplanıyorlar,
Haykırış sanatı, sanatçıyı kollayan bir grilik mi bu?
Yoksa, sahte tutarsız söz verişler mi…
Ne doruklardalar ne zifir karanlıkta
Hırçınlığın hâkim olduğu, tuhaf bir melodi
Tınısı, usul usul saçlarımı darmadağın ediyor
Arayışlarda yitip gitmiş gülüşler
İklimine benziyor insanları
Sağı solu belli değil, içten içe ezik
Taş duvarlar soğuk soğuk bakıyor yüzüme
Ne yana dönsem, idama hazır mahkûmlar
Gözaltındakiler kaçış kaçış
Kelepçeden mi korkuyorlar?
Hayır, özgür olmayan ne diye korksun kelepçeden
Kendi prangalarından sıkılmış ayaklar
Israrla sürüklemeye devam ediyorlar
Zincir kırmak yasak buralarda
Buralarda düş kurmak yasak
Yüzlerinde asabi bir devlet tavrı
Bükük dudaklar, ciddiyet mi bu?
Adına, An/kara diyorlar
Çocukları hep çok üşür buranın
Çayın demine düşerler an gelir
An gelir, yoksul sevdalara büyürler
Olmazlık katletmiştir onları
Zorunlu hal bildirgeli gidişler, hep çok asi
Nerede dolunay görülse, orada puslu An/kara
Anımsadığım tek bir güzellik yok burada
Tuzu kuru, her anı kara AN/KARA.
Sesin Patlar Tenimde adlı şiir Kitabımdan
