Gömüldük zulmün sapağına
Yürüdük kömür ocağına
Düştük ölümün kucağına
Bu kader değil büyük ihmal
Gömüldük zulmün sapağına
Madenciyiz koşturuyoruz
Soma Dağ’ını eşiyoruz
Kömür ocağı çok derindir
Yeraltında hep üşüyoruz
Bıktık düzenin açlığına
Gaz, zehir, ateş kaçağına
Yine ölüme yenik düştük
Doyamadık yâr yanağına
Her yer gaz, göz gözü görmüyor
Kimi ölmüş kimi inliyor
Maden ocağı gece gibi
Zaman durmuş güneş doğmuyor
Biz vurdukça maden inliyor
Her yer inim inim çınlıyor
Şu sahte düzen yıkılmalı
Alev yağıyor can yanıyor
Mehmet Çobanoğlu
14.05.2014
İstanbul
Kategori:
