Sana gitmek kadar kalmaya yeltenmek…
Sana kalmak kadar gidişlere yol göstermek de yakışıyor.
Çünkü yıldızlar incitmeden çizerler göğü, içi burkulmasın diye hiçbir dileğin…
Sözlerin faili çarmıha gerilmiş kelimeler.
Senin ise hayatının kirpiğinden damlıyor çığlığın.
Suların kalbine değerken bakışların ipince bir sızıda dağlanırdın- dağlaşarak.
Sen ki bir tarihi anımsarken iç çekişlerinde büzülen buruşan uzakların insafıyla vuruşurdun.
Esrik dalgınlıkların mülteciliğinde yitirdiğinde yolunu yummadan gözlerini, Şiirin sana yaslanırken, nefessiz uykulara kapılmış gecelerinde bütün dertlerini sırtlıyorsun sessizliğini, yoksa için sırılsıklam olur ateşinin sesinde.
Eski bir çağın kilidi
Dilinde bırakmış ganimetini
Vurdu gencecik bir bahar kıyısını dizlerinin
Bu yüzden zaman arası şiir kokuyor yolculukların
Taşan yaralarına dokunuyorsun zamanın telaşına aldırmadan.
Aldırış etmemenin esareti hoyrat bir boşluğun en unutulmaz anında vurur seni.
Düşerken ölümünü izlediğin her sevincin eli aslında perdesindeydi günlerin.
Ve sen kahrolup boyun bükmüyorsun her yaştan karanlığa…
Ne der hayalinde diri bir aşkın elleri
Ölü acılar dağlarken içini
Sularda ıslanınca harflerin
Hayatının bağrında toplanıyor gözyaşları anıların
Uzakların düğümünü çözüyorsun bilipte bilinmezliklerini seyrettiğin üstüne örttüğün her kederin alnından silinmeyen bir mühür olmadığını bilerek.
Ekmek kokusu/dumanlı yollar
Ürperti/hıçkırık
Sesin dağlara işlenirken
Susayan bir ceylanın gözlerine yansıyor rengin
Nehirlerin mavisinde tutuşurken gölgen
Yitikliğe rehin sevdana eriyor yüreğin
Sabrının kehanetinde muamma gibi kıvranan cesur hayallerinin enginliğinde duruyor, ağırbaşlı, acelesini sözlerinde himaye eden şiirlerin…
Vaveylanın Namına lal diyorlar
Sana cefa bu kör kinin bedelinden
İsimi hükümlü pimi çekilmiş tarih
Vuruluyor işte direnişle dövülmüş kardeşlerin
Gitmek kalmaya niyetlenmekti.
Sen avuntularını dinlemeyen; Ey yüreği günlerin kızılına saplı olan, kalmak gidişlerin renklerini savurmaktır manaların koynuna yığılan ömrünün onuruna.
Sana gitmek kadar kalmaya yeltenmek…
Sana kalmak kadar gidişlere yol göstermek de yakışıyor.
Çünkü yıldızlar incitmeden çizerler göğü, içi burkulmasın diye hiçbir dileğin…
Omzunda gökyüzü bağdaş kururken
Kaç kardelenin efkârını okudu parmakların
Ey çılgın
Yağmurun talihinde kurak bir hüzün
Benzi atan bezirgân korkular
Tetiklenmiş felaketler ortasında
Irzına geçiliyor barut tütsülü yeminlerin
Ve nasıl kanına katıyorsa bakirliğini umudun
Öylece ışıl ışıl duruyor yüzün
Ellerin üşüyor dokununca o yabanıl ateşler.
Sureti eskimeyen yitik aşklarımızın ardından kirli sevgiler tomurcuklanıyor yalandan.
Ellerin üşüyor dökülünce ellerine kalbin…
“ alnında dağ ateşi”
Ah bu yüzden bütün yolculuklarından izini sürüyorsun kalbinin.
Kalplerini rehber belleyip yolculuklarına dalanlar ışıklarında can verirler.
Ölümsüzlüğün teri-teni sadakati olurlar,
sonra bize ait masalları tepeden tırnağa var edenler…
Sana gitmek kadar kalmaya yeltenmek…
Sana kalmak kadar gidişlere yol göstermek de yakışıyor.
Çünkü yıldızlar incitmeden çizerler göğü, içi burkulmasın diye hiçbir dileğin
Kategori:
