tapınmacı, tekçi, en büyük kurtarıcı mantığıyla bakan her toplum, birey, demokrasinin önündeki en büyük engeldir. Bu engelleri aşanların başında Avrupa ve bazı Asya ülkelerinin geldiği, bunu nasıl aştıklarının özeti kısaca şu şekildedir.
Demokrasi başta toplum ve bireylerin tarihleriyle yüzleşmesi demektir. Aynı zamanda gerçekçi bilimsel eğitim ve kültüre sahip olmakla beraber, maddi ve sosyal değerleri hem paylaşmak hem de yeniliklere açık kurumları inşa etmektir. Çağın şartlarına hiçbir konuda uymayan, bireylerin gerçek yaşamlarına en ufak etkisi kalmamış gerek muhafazakar düşünceleri gerekse sol ile soslanmış gelenek, alışkanlık ve tapınmaları, kültür adıyla papağan gibi tekrarlamak demokrasi değildir. Bunların hepsi demokrasi adına demokrasiyi katletmektir.
büyük eksiklikler ve yanlışların olduğu bir gerçek. Bu eksiklik ve yanlışların en önemlilerinden birisi; Osmanlı Anadolu’da yaşayan halkları kendi dil, kültür değerlerinden uzak, Arap İslam Devşirmeciliğine mecbur etmesi neticesinde, tamamen okur yazarsız cahiller sürüsü oluşturmuştu. Çünkü tüm kültürlerin anası olan anadil ve bu dille yaratılan kültür değerlerden uzak yaşamış insanları, yeniden anadile dayanan kültürler arasında federal veya demokratik yapıyı kabul edecek noktada buluşturmak, görünenden daha zor bir durumdu.
Kim hangi mantık, düşünce ile inanırsa inansın Yahudilik, Hıristiyanlık ve İslam birbirinin içerisinden, birbirine düşmanlaşarak çıkan İbrani, Süryani ve Arapların uydurma dinleridir. Her üç halk birbiriyle aynı etnik yapıdan olan kardeş toplumlar olduğundan, dini masallarının kendilerine hoş gelmesi demek, diğer toplumlarda da aynı hazzı uyandıracak diye bir mantık söz konusu edilemez. Çünkü bu dinler Allah’ın var ettiği dinler değil, üç kardeş toplumun gelişkin masalcı hikayelerinin bir ürünüdür.
Demokrasi ve insan haklarından dem vuran batılı toplumlar, Aleviliği ekonomik ve siyasi çıkarlarında kullanacakları bir noktasını bulamadıklarından, hak ettiği desteği hiçbir zaman sunmadılar. Sürekli ikiyüzlü davrandılar.
Aleviler ise; farklı toplum ve dinsel anlayışların saldırılarından olumsuz etkilenmeleriyle birlikte, 1500 yıldan daha fazla dağınık, düzensiz ve otoritesiz yaşamayı, özgürlükmüş gibi görmeleri yüzünden, Aleviliği hak ettiği yere taşıyamadılar.
Terörün Tanımı: Genel anlam itibarıyla sisteme karşı, silahlı ya da silahsız şekilde isyan ederek, kaos yaratıp mevcut düzeni değiştirmektir. İsyan edip devlet sistemini değiştirmek isteyenler, haklı iddia ve düşüncelere dayanıyorsa ki, kimse durup dururken kendisini ateşin içine atmayacağına göre, bu isyanlar temel insan hakkıdır da aynı zamanda.
Herkesin şahit olduğu gibi, Türkiye’de özellikle eğitim görmüş ve kendisini entelektüel sayan sol, Aleviler ve liberaller, gizli ya da açık milliyetçi düşünce yapısını henüz aşmış değiller.
Başta kendi halkları olmak üzere çevrelerini koruyacak yapıda olmaları, emperyalist saldırganları ciddi anlamda korkutup frenliyor. Bu devletler yeniden 21. yüzyıl gerçekliğine göre, insani enternasyonal blok şekline dönüştürülürse ezilenler, horlananlar için yeniden önemli bir umut olacaktır. Çünkü şimdiye kadar dünyanın en demokrat ülkeleri olarak bilinen Avrupa, hiçbir halkı ve toplumu net olarak insani haklarına kavuşturmadığı gibi, bilinçli olarak sürekli sürüncemede bıraktı. Halk deyimiyle bu bir Çin işkencesidir.
Bu; Batılıların herkesle sükûnet içerisinde yaşadıkları anlamına gelmiyor. Batılılar insan psikolojisinde kolayca şaha kalkan süperhayvaniegoyu, kültür ve siyasi politikalarında sınırsızca kullanmayı ısrarla sürdürmekteler. Dünyaya tek yaşam model olarak bunu empoze etmeleri, her zaman savaşarak yaşamak demektir.
Demokrasinin ne zaman insan hayatına girdiğini artık bilmeyen yoktur. Bu bakımdan tarihçesinden ziyade, nasıl hayata geçirileceği daha büyük önem taşıyor.
