DOSTUMDUN DOSTUMSUN
temenni ve kendim için sıraladığın en kusursuz ideallerden bir
deste bıraktım gülüşlerinin o yakısına. Konuşurken durmanı
istemeyen bir düşünce munzurlaştırarak olur olmadık soruların
mucitliğine kollarımı sıvamamı beraberinde getirirdi. Arkadaştık
ve kardeştik, öyle yakındık ki, aklıma düşen düşünceler ikimize
birden uğrardı. Ben buna bir isim bulamamıştım o zaman
