İnsan düşüncesini egolarını tatmin için kullandığı sürece ki kullanıyor, yarı ve sakat düşünen süperegoist hayvan demektir. Bunun kanıtları, insanlık tarihi boyunca kan ve gözyaşının henüz dinmemiş olmasıdır. Daha çarpıcı örnekse, sekiz milyar insandan en az 7,5 milyarı, hayvani güdü doğrultusunda düşünüp hareket etmesidir. Tüm bu gerçekler insanın ruhsal ve duygu açısından, henüz hayvanlardan ayrışmadığını gösteriyor.
Çoğu makalede belirttiğim gibi insanın henüz insan olamadığını, insani nitelik taşıyanlarınsa tanrıcı, yalancı, dinci, ideolojik vb. siyasi yapılar tarafından önemsenmeyip ya pasifize ya da yok edilmişlerdir. Bu yüzdendir ki her sınıf, düşünce, ideoloji ve inancın ileri sürdüğü teoriler, insani yönde bir işe yapmayıp çökmüştür. Bundan sonra insanların nasıl bir sosyal ve siyasal yapıyla, yaşama devam edeceklerini öngörmek çok önemlidir. Ancak bu görünenden daha zor bir konu olup, doğruya yakın bir öngörü mümkün olabilir.
Her alanda yalnızca egoist güdülerimizi tatmin için yarım düşünmeye devam ettiğimizden, bizler süper hayvanlarız. İnsan doğası gereği sahip olduğu sorgulama ve düşünme yeteneğini bilinçli, bilinçsiz eksik ya da yanlış kullandığı sürece, hayvandan daha tehlikeli bir varlıktır. Bunu Bilgi, Teknolojik Çağ’a ulaşan insanın doğayı, insani özellikleri öldürmeden başaramadığını hepimiz biliyoruz.
Bilince Yerleşen Karakter:
Bizi insanlaşmaya götüren ilk yapı 1,4 kilo ağırlığında olan beyin içerisindeki 100 milyar hücredir. İkinci aşamaysa bu hücrelerin bilinç merkezindeki Frontal ve Parietal Lopların sınırsız şekilde deneyim ve bilgileri kaydedip, sorgulama (Reaksiyon) yeteneğini yükseltmesidir.
İnsanı geri, ukala veya kısmi gelişmiş düşünceyle yaşamasının tek nedeni, dünya devletlerinin tek tanrılı dincilikle birlikte, kapitalist doyumsuz egoyu, temel eğitim ve kültür olarak öğretmeleridir. Ve bunun dışındaki farklı düşünce veya kültürleri önemsiz, geçersiz saymak, adeta insanı anasının karnındayken ukalalaştırmaktır. Üstelik ukala düşünceyi devamlı kılmak için maddi, askeri güç kullanılması, insanlığın namus ve şerefiyle oynamaktır. İnsanlık yaşamında bu gerçeklik varken adalet, ahlak, onur, şeref sahibi olunduğunu düşünmek, en büyük düşüncesizlik ve kişiliksizliktir.
Dünyanın herhangi bir ülkesinde kaos, çatışma, savaş varsa, kim ne şekilde düşünürse düşünsün, mutlaka derin sorunların bir sonucudur. Özellikle Müslüman ülkelerin gerek geçmiş tarihlerini gerekse günümüzdeki yaşamlarına baktığımızda, insanın öldürülmediği bir gün dahi yoktur. Bunun en açık örneği, Türkiye'de günde en az iki kadının kocası, kardeşi, babası veya sevgilisi tarafından öldürülmesidir. Aynı şekilde çeşitli olaylar yüzünden her gün kavga ve bu kavgalarda insanların ölmesi.
Dili; bilimsel (Lingustik) sistematiğe sahip gelişkin, özgür olmayan toplum ve yönetimlerin, düşüncesi özgür olsa bile, tek başına kimlik kazandırmaya yetmez. Dil ile düşünce bütünlük taşımasına rağmen, çoğu toplumlar, bazen dili bazen de düşünceyi öne çıkarmalarıyla, ikisini de durağan (Statik) şekle sokmaktadırlar.
Yaşadığımız coğrafyada
Aymazlığın tentesine sıkışmış umut
Canhıraş çığlıklar kuşatmış dağları
Kızılcık şerbetine banmış
Çocukların yürek seslerini
İzmir kanıyor, yıkık sevgi duvarları...
yaşadığım hayatın içinden yansımalar
