Bütün “mitolojik” denen söylenceler birer tarih anlatımından başka bir şey değildir ve bir toplumsal dönüşüm sonucu yerleşmişlerdir. Mitolojiye firen her kahraman, aslında yeni bir tarih yazan ve yeni bir düzenin kuruluşuna öncülük eden bir devrimciden başka bir şey değildir. İnsanlık henüz soyut düşünme geleneğinin olmadığı zamanlarda bu dönüşümleri somut imgelerle anlatmıştır.
. İdeolojik gıdasını dinin barbar yanlarından alıyor. Bu hareket, bir kısım Arap finans çevrelerine, savaş bezirgânlarına, kurtlar sofrasının artıklarına mahkûm edilen aşiretlere, esnafa ve arkaik yapılara dayanmaktadır. Bitip tükenmez tarihsel mezhep kavgalarıyla aptallaşan, "yeter artık" diye mırıldanan ve mucize bekleyen, umutsuz, horlanmış, yarı aç yığınların bir bölümü İŞİD'in tabanında yerini alıyor.
Aslında Şebekler ve Ezidilerin inanç sembolleri gerek eski Mezopotamya halklarında ve gerekse günümüz Anadolu’sunun Kızılbaş dünyasında taptazedir.
Ancak bu coğrafya üzerinde yaşayan insanlar din ve milliyet zırhıyla zehirli bir fanusun içinde tutsak. Bu fanustan çıkması elbette kolay olmayacak, çıkabilecek mi? Emin değilim. Bu nedenle Ortadoğu’da yaşam hem zahmetlidir hem meşakkatlidir hem de hazin doludur. Ortadoğu insanının çektiği sefalet ve yaşanan vahşet ciğerimi parçalar ve öyle parçalar ki yaşanılan gerçek cehennem gibi gelir bana.
