Bir Delinin Anıları. I
Hüzün gitmedi gönlünden uzaklara!
İstanbul'un nemi
Baharın ılık meltem okşaması
kaybolmuştu yüzünden vakitsizce!
O parçalanmış yüreğini gezdirirdi
uzayıp giden koridorlarda…
Odalar çaresizliğini sarardı usulca
Hüzün gitmedi gönlünden uzaklara!
İstanbul'un nemi
tuz tadını yayarken dudaklarına!
Yüreğindeki bilenmiş isyanı,
Ölümlerle dans ederken!
Ayak basılmamış bir kumsaldaydı onun aklı…