Veli Bayrak ağ günlüğü

İşte dostum, arkadaşım şair Esma Temur Ekinci’nin “Sabır yastığı” isimli şiir kitabı bize tutunacak bir dal uzatıyor.
 
Ben hüznün, özlemin, gülümsemenin ve hatta öfkenin kadınların kirpikleri arasında olduğunu düşünüyorum. Esma Temur Ekinci’nin “Sabır yastığı” isimli şiir kitabıyla birlikte artık parmakları arasında olduğunu da düşünmeye başladım. Kitap henüz baskı aşamasındayken sancının bütün hallerini birlikte yaşadığımız için şu cümleleri not almışım:
 

 
Ben seni nasıl sevdim bir bilsen aynaya bakmazdın.
Saçını taramaz, dudağını boyamaz, kendini kandırmazdın. Çünkü ben seni, senden evvel, senden öte, sana rağmen sevdim.
 
Yok be gülüm öyle değil.
Ne güneşin batımı gibi ne de ekinin başağı gibi. Ben seni gökkuşağının renkleri gibi, ben seni Akdeniz’in mavi suları gibi sevdim.
 
Nasıl kuğular süzülürse mavi sularda.

Beni böyle bilin
Çokta güvenmeyin
Elmanın kurtlusunu severim
Kargacık burgacık
Sebzeleri seçerim
Dalgınlıktan değil
Kuşun kanadı yaralı olanını
Gagası çatlayanı
Kedinin kuyruksuzunu
Köpeğin açını
Ağacın yaşlısını
Çiçeğin kuru tohumunu
Ağır bir zorunluluk bu
Sanırım
İnsanı da böyle severim
Beni böyle bilin
Çokta güvemeyin
          Şiir: Esma Temur Ekinci

 
Joseph ailesinin çiftliği Jacob ailesinin çiftliğiyle sınırdı. Çiftlikte yazlar kurak, kışlar yağışlı geçerdi. Rüzgâr, karayel ve lodostan hafif, kuzey ve kuzeybatının iç kısımlarıyla güneydoğunun uç kısımlarında sert, doğu ve güneydoğuda yer yer hafif ve yer yer sert eserdi.
 

Tabii o zamanlar Sivas’ın dört tarafı sularla çevrili. Şimdi sular çekildi cıs çıplak ortada kaldı. Zaten başlıca geçim kaynağımız da karides, kalamar, deniz anası, midye gibi deniz ürünleriydi. Kangal’da mesela eskiden Kangal köpeği falan yoktu, Kangal lüferi vardı. Sekiz on lüfer beş yüz koyunu götürür getirirdi.