Ya gökyüzü inerdi yere ya da çok kar yağınca yeryüzü yaklaşırdı göğe ya da ben çocuktum öyle sanırdım.
Hiç durmadan lapa lapa yağan karla kaplanınca her yer agaçlar gelinlik giymiş kız gibi olurdu... Bizim ev ne hikmetse poyrazın en çok estiği tepeye kuruludur... Hiç durmayan şiddetli rüzgarda pencereler zırıl zırıl öterdi, hem de günün yirmidört saati.
Yollar kapalı, şehir uzak, elektirik desen yok, gaz lambasının camı yamalı... Tek şansımız memlekette orman çok o yüzden odun sıkıntısı yok. Gürül gürül yanan sobanın üstünde mavi bir çaydanlık fokurdarken, fırında patates. Hemen yanı başımızda bacanın ateşinde mısırlar şarmıtalanıp sağa sola sıçrıyorlar...
Ana kadın vicdana gelmişse "yıl başıdır" deyip bir de un helvası sürmüşse ateşe, zaten mübareğin kokusu yeter, yeme de koynunda yatır. Ev kadınları cömerttir. Yılda birkaç kere. Kar da öyle bolca yagar, çatılı evin boyuna ulaşmış. Philps radyo açık, oyunlar, piyesler , türküler şarkılar var... Bir muhabbettir alıp gidiyor. Tabi ki ceplerde uyuyan çeyrek milli piyango biletleri neşeyi daha da çoğaltırken, ev halkının cömertliğiyle abur cubur atıştırmalar sıkıştırınca, can havliyle evin 20-30 metre uzağına kurulu üstü açık şilte bez kapılı lux wc'ye kendimi atıp karla kapanan wc deliğini ayak yordamıyla bulup temizleyerek bir iki ıkınmayla gözler bellekleşip rahatlayınca, avucumda toparladığım sulandırılmış karla bir de mıntıka temizliği yapıp, yeniyıl partisine dalıyorum. Orta dalga cızırtısıyla radyoda bir Erzincan türküsü... "Aşk, sevda" diyor ama etrafta imalı bakacak kimse de yok...
Saat yeni yıla sallandı... piyangolar elde... Radyonun azizliği numaralar kaçırıldı belki seneye tesellisiyle... Herkese iyi seneler... Beni senenin eskisi yenisi fazla ilgilendirmiyor. Ben yiyip içtiğime mutluyum. Tabii ki yeni yıllar güzel olsun diye...
