Tüm gözyaşlarımız sel oldu
Deryalara, denizlere ulaştı
Çırılçıplak acımız
Mezopotamya’ya
Sığmazken
Yine anneler, bacılar ağladı
Feryatlara yine göğe doldu
Yıkılası Suruç’ta
Otuz iki cana
Ecel, ferman, zulüm kin bağladı
Ah û zar eyledi diller yine yandı kül oldu yürekler
Bu ne biçim devran bu ne biçim âlem
Dert yaman
El yaman
Ey yarenler
Kahpe düşman daha da yaman
Ne bir nefes
Nede bir soluk dahi kalmadı
Uluorta yerde
Kan döküldü Suruç’a
Paramparça oldu zaman
Kavruldu yürekler, yerde yatıyor körpecik bedenler
Savaşta mağdur kalan çocuklar için sınıra koşan
Bedenlerinden kopan ellerinden
Kalem-defter oyuncaklardan başka
Hiçbir şeyleri olmayan
Yüreklerinde
Umut yeşerten
Kobanê’ye giden
Barış sevdalısı okur-yazar aydın otuz iki genç
Kahpe düzenin beslediği çakallara yem oldular
Ey seni yıkılası seni dikta düzen
Makam, servet düşkünlerin ocağı
Firari yollarla destek oldun
Densizlere
Canilere
Bağnazlara
İşte şu yeryüzü
İşte şu gök kubbe şahit
Roboski gibi
Pirsus’a kan aktı
Yine acı sardı Kürdistan’ı
Varı-yoğu yalnız sevgisi olan
Otuz iki canı
Otuz iki fidanı
Bizim canlara bizim gençlere ölüm hiç yakışmadı
Evet, yine gafletle yine ahlaksızca ateş koydun yüreğimize
Mehmet Çobanoğlu
23.10.2015
İstanbul
