HÊVÎYÊN ŞİKESTÎ
Hêvîdarîya min tuneye;
Şaxaekî min jî,
Tehlaîya kendavik de,
Ji xeyrî gelan tu kesî jî min re nema.
Bi bizmarî,
Dilê min de çikya,
Hêvîyên min ên şikestî…
Serî lê daninan xişmên û wîjdanên kor,
Bi destên camêrî de hêşîn de,
Tevî bi hemû dêlan,
Sekinindina min a asê, zû de meşîya ser roja gewez.
Bihuşt û horî…
Jî ne talaşa mine ,
Perestgehên lê îbatet lê tên kirin jî…
Bi salane bê tirs wan keda min xerc kirin,
Bila be, ma ê pirs nekin? “ Ma ev dadîye, an jî dad e?”