Sağımıza solumuza şöyle bir baktığımızda her alanda bir şeyler yapmak üretmek isteyen insanların çoğaldığını görüyoruz.
Öncelikle iyi niyet çabaları olarak değerlendirdiğimiz bu etkinliklerin ürünü olan çalışmaların kamunun önünde hızla dolaşıma dahil olduğunu görünce biraz duraksamamak elde değil.
Merhaba Sevgili Ahmed Arif,
2 Haziran 1991’de, güzel bir dünya özlemiyle çarpan kalbinin yankısında, gökyüzünü aydınlatan yıldız sağanakları altında geçtin karanfil kokulu ömürlerimizden.
Tam yirmi dokuz yıl olmuş aramızdan ayrılalı, aynı tekmil ufuklara şöyle karşılıklı bir dağ gibi bakmayalı. Minareleri adımlayan balerin güvercinlere rüzgâr vadileri boylayan toy cerenlere nefes olmayalı. Silinmiş gitmiş yıllar zamanın taşlaştığı sulardan, yumrukları sıkılı meydanlardan nice sevinçler, hasretler kalmış kalbimize.
“Şiir insanı varoluşsal düzlemde bireysel ve toplumsal bütünselliği içinde yakalayarak ele almalıdır. Kuru bir ideolojik söylem şiire bir şey kazandırmaz, bütüncül bir yaklaşımla şiirini kuruyorsan yeni insanın estetiğinin oluşumuna bir katkı sunuyorsun demektir.”
“Sizden Önce Geçtim” Mustafa Güçlü’nün şiir evrenine kattığı ışık ile hoş gelmiş
Türk edebiyatının en uzun soluklu şairlerinden Ahmed Arif’in Leyla Erbil’e yazdığı mektuplardan oluşan ”Leylim Leylim” kitabını okumaya başladığımda onun şiirine kaynaklık eden o büyük coğrafyanın vaveylasını bütün hücrelerimde hissettim. Anadolu baştan başa bir düş tacı olup sinmişti satır aralarına.
Dönemin karmaşasında işkencehaneler, yokluklar işsizlikler ve puştluklar ortasında direnmeye çalışan bir avuç aydının yaşam kavgası günümüzden baktığımızda aslında pek çok şeyin biçim değiştirerek devam ettiğini gösteriyor. Yani ülke gerçekliğinde değişen bir şey yok(!)
