GÖZYAŞLARIN TÜKENMEDİĞİ EYLÜLDE
Çetin dağların eteğinde
Yüreklere
Acı sağan
Annelerin haykırışıdır
Dikenli yollarda
Arsız kurşunlara yakalanan
Umuttur, sevdadır, barıştır,
Yangın yerine dönen
Kanlı ellerde
Gökyüzü büründü zifiri karanlığa
Dertli, dermansız yaralar kanıyor tüm yüreklerde
Gülümsemeler tükeniyor
Ezen
Günahkar pençeler
Can alırken
Çocuksu bakışlarda
Acı
Korku
Uç verdi, yaşam eziliyor
Şengal kan revan içinde
Eller, ayaklar bedenler paramparça vayda vay
