özlem
Gözleyi gözleyi gözüm dört oldu
yürek yarasına derman bulunmaz
için için yanarım ateşim sönmez
ayrılık acısına derman bulunmaz
bir şafak vaktinde düştüm yollara
kırk yıl gezdim alışamadım gurbet ellere
harabe olmuş hayatım kapılmış sellere
bu harabeyi yeniden yapacak usta bulunmaz
yürüdüğüm yolun dikeni gülü
solmuş çiçekleri kurumuş gülü
gülüne ağlayan garip bülbülü
teselli edecek bir ağıt bulunmaz
acılar derine kök saldı gayri
ruhum savaş meydanının yeri
herkes yitirdiğini arıyor geri
onun yerine koyacak kimse bulunmaz
çalıştım ürettim emek zay olmuş
çiçekli dağlarım yanmış kül olmuş
geride ruhu yaralı analar, babalar kalmış
bir teselli olacak zafer bulunmaz.
Kategori:
