Coğrafyamızda tehlikeler, imkânları çoğaltarak büyütürken;
Karl Marx’ın, “Tarihi üreten onun kötü yanıdır,” saptamasının altını ısrarla çizip:
“1. Köpürerek koşuyordu atlarımız/ Durgun denize doğru.
2. Bu uçuş, güvercindeki,/ Özgürlük sevinci mi ne!
3. Öpüşmek yasaktı, bilir misiniz,/ Düşünmek yasak,/ İşgücünü savunmak yasak!
4. Ürünü ayırmışlar ağacından,/ Tutturabildiğine,/ Satıyorlar pazarda;/
Emeğin dalları kırılmış, yerde.
5. Işık kör edicidir, diyorlar,/ Özgürlük patlayıcı./ Lambamızı bozan da,/
Özgürlüğe kundak sokan da onlar./
Uzandık mı patlasın istiyorlar,/ Yaktık mı tutuşalım./ Mayın tarlaları var,/
Karanlıkta duruyor ekmekle su.
6. Elleri var özgürlüğün,/ Gözleri, ayakları;/ Silmek için kanlı teri,/
Bakmak için yarınlara,/ Eşitliğe doğru giden.
7. Ben kafes, sen sarmaşık;/ Dolan dolanabildiğin kadar!
8. Özgürlük sevgisi bu,/ İnsan kapılmaya görsün bir kez;/ Bir urba ki eskimez,/
Bir düş ki gerçekten daha doğru.
9. Yiğit sürücüleri tarihsel akışın,/ İşçiler, evren kovanının arıları;/ Bir kara somunun çevresinde döndükçe/ Dünyamıza özgürlük getiren kardeşler./ O somunla doğrulur uykusundan akıl,/
Ağarır o somunla bitmeyen gecemiz;/ O güneşle bağımsızlığa erer kişi.
10. Bu umut özgür olmanın kapısı;/ Mutlu günlere insanca aralık./
Bu sevinç mutlu günlerin ışığı;/ Vurur üstümüze usulca ürkek.
Gel yurdumun insanı görün artık,/ Özgürlüğün kapısında dal gibi;/
Ardında gökyüzü kardeşçe mavi!”
diye haykıran Oktay Rifat’ın,
‘Elleri Var Özgürlüğün’ dizelerindeki umut, inançla;
Eduardo Galeano’nun, “Biz yaptığımız şeyiz,
özellikle olduğumuz şeyi değiştirmek için yaptığımız şeyiz:
Bizim kimliğimiz eylemde ve mücadelede yatıyor,”
uyarısındaki bilinçli kararlılıkla kutluyoruz 2016’yı, yeni yıl(ımız)ı…
Ve de kucaklıyoruz seni, sizi, hepinizi…
