Orta şekerli kahvesini yudumlarken, akıllı telefonunun not defteri uygulamasını açtı ve kafasından geçen dizeleri yazmaya başladı.
*
‘’Kapınıza gök maviler/ Sarışın günler/ Bırakmak isterdim /Lakin vakit kış/Hava tenha/ Hayat pusuda /Ve ben dişil bir acının/ Rahminde / Sancılı bir tohumum…’’
*
Yaşamın her anında olumlu ve olumsuz şekilde karar verme gücüne irade denilmekte. Diğer bir ifadeyle kişinin günlük yaşamında anahtar niteliği taşımaktadır irade. İnsandaki irade farklılığına geçmeden, diğer canlılarında iradeye benzer tepkimelerinin olduğunu hatırlayarak devam etmeye çalışalım.
İnsanın dışındaki canlılarda iradeye yakın açlık, korku, koku, işitme, görme ve üreme şeklinde temel güdüler mevcuttur. İfade edilen bu duygu ve hisler doğrultusunda hayvanlar her şeyi sınırlı şekilde yapar ve yaşarlar.
Coğrafyamızda tehlikeler, imkânları çoğaltarak büyütürken;
Karl Marx’ın, “Tarihi üreten onun kötü yanıdır,” saptamasının altını ısrarla çizip:
“1. Köpürerek koşuyordu atlarımız/ Durgun denize doğru.
2. Bu uçuş, güvercindeki,/ Özgürlük sevinci mi ne!
3. Öpüşmek yasaktı, bilir misiniz,/ Düşünmek yasak,/ İşgücünü savunmak yasak!
4. Ürünü ayırmışlar ağacından,/ Tutturabildiğine,/ Satıyorlar pazarda;/
Emeğin dalları kırılmış, yerde.
5. Işık kör edicidir, diyorlar,/ Özgürlük patlayıcı./ Lambamızı bozan da,/
Yarınları yalnızlığında büyüten tutsak nehir
Hasta bir beden
çağlayan bir beyin
direnir, üretir
yaralı bir ülke beklemekte
bir düşman ki yeminli
-soğuk yürekler umursamaz-
ağlayan gözler umutlu
merihlere akan nehir soluklu
hapsedilebilinir mi bu nefes
bu deniz taşıyabilir mi
çağlayan özgürlüğü bağrında
sığdırabilir mi sınırlarına
bu direnen asi yüreği
bu deniz yanılmaz mı
yanılır da boğulmaz mı
taşan nehrin sularında
adım adım büyüyen
yarının özgür ülkesinde
Coğrafyanın doğusu yaralı, coğrafyanın doğusu kış, coğrafyanın doğusu ortaçağ!
Coğrafyanın doğusu cop, gözaltı, panzer ve gözyaşı!
Coğrafyanın doğusu Kürt, yoksul, dilsiz ve bu yüzden asi!
Coğrafyanın batısı sessiz, sızılarını gözlerinden uzaklaştırmakla meşgul, egemenlerin söyledikleriyle kifayet etmeye hazır!
Batısı derken, yüreği ve kaderi doğunun hüznüyle yoğrulmuş emekçiler, devrimciler değil kastedilen. Yoksa Gezi destanını hangi gözkapağının altına gizleyebiliriz ki, değil mi?
