gördü gökyüzünü.
Çocuk çok sevdi maviyi,
çok sevdi beyazı.
Yükledi tüm sevinçlerini,
umudu da yükledi.
Yükledi hepsini maviye.
Bir türkü tutturdu masmavi.
Gülümsedi mavi beyaz.
Çocuk büyüdü,büyüdü maviler.
Çocuk sevmeyi öğrendi bir gün.
Sevdasını ekledi maviye.
Bir tutam da beyazlık kattı.
Büyüdü sevdası mavi beyaz.
Gülümsedi bembeyaz..
Çocuk bir gün tanıdı özgürlüğü.
Beyaz martılar oldu yoldaşı.
Gün günden büyüdü kanatları.
Ulaştı bulutlara, ulaştı rüzgara.
Çocuk bir gün durdu,
durdu dünyayı dinledi.
Duydu sessizlik içindeki çığlıkları.
O gün sustu çocuk.
Unuttu mavi türküsünü.
Unuttu beyazı maviyi.
Kimdi türküleri susturan,
kimdi beyazları kirleten?
Kim vurmuştu özgür martıyı?
Rengi kaçmış gökyüzünde,
takıldı kaldı sorular..
Çocuk SUSTU...
Kirlendi beyaz,yitip gitti maviler.
Çocuk bir gün fısıldadı usulca;
'Solsa da maviler,kir tutmaz ki beyaz.'
Fısıldadı inançla...
Kaldırdı başını gökyüzüne...
____Hümeyra Gün (19Temmuz 2013 güncesi )
