II- Sosyalist Teorinin Araçsallığı:
Sosyalistlerin büyük bir çoğunluğu, sosyalist teoriye bırakalım bir siyasal ve sosyal araç olarak görmeyi, genelde dinler gibi kutsallaştırılarak yaşatılmaya çalışıldı. Bu vb. nedenlerdendir ki sosyalist teori, var olduğu araçsal haliyle daha fazla kullanılması mümkün olmadığı için, kısa sürede dağılıp yok oldu.
Düşünceler, inançlar ve dinlerin hepsi zamana, şartlara göre icat edilen birer sosyal ve siyasal araçlardan ibarettir. Sosyalizmde bunlardan birisidir. İnsan; sınırsız, doyumsuz süperegoist açgözlülüğünü devam ettirdiği sürece, sosyalizmin eşitlik, özgürlük, birlikte üretim birlikte tüketim olan anlamı geçerliliğini koruyacaktır. Çünkü “Sosyalizmde ısrar insan olmakta ısrardır” belirlemesi, makul insan olmayı en iyi şekilde ifade ediyor.
Kültürlü emekçi; her şeyden önce kendi ideolojik, inançsal saplantılarını sorgulayandır. Daha ilerisi devlet ve devlete yakın oluşumların yönlendirmesine tenazur etmeden, kendi sınıf dinamiklerine dayanan sendikalaşmayı gerçekleştirmektir. Bunun sonucunda mevcut koşullara göre nasıl bir demokrasi, nasıl yaşamalı? Sorularına yeterli cevabı verip, kişilik çözümlemesi yapacak entelektüelliğe ulaşmaktır da aynı zamanda. İfade edilen niteliklerden uzak şükürcü, ukala, şoven, narsist, paternalist ve sırf sol ideolojik saplantılı emekçilerin vereceği her mücadele, kendi eliyle duvara toslamaktır.
Proletarya diktatörlüğüne dayanan bu komünist teori, 1848’den itibaren Karl Mark ve Friedrich Engels tarafından bilimsel şekli verilerek, dünya emekçilerinin kurtuluş anahtarı olarak benimsendi. Bu işçi sınıfı mücadelesi 1980 yıllarına kadar dünyanın her yerinde önemli derecede etkisini gösterdi. Fakat her türlü fedakarlığa rağmen 1980’lerden itibaren, işçi sınıf teorisine dayanan mücadele, sürekli zayıflayarak etkisini yitirmeye başladı. Günümüzde ise neredeyse itibar edilir teori olmaktan çıkmış durumda. Peki bunun teorik felsefi sebepleri nelerdir?
Dünyanın her toplumunda aldığı ücret ve yaptığı işin getirisini anormal düzeyde aşacak varlığa sahip olmak mafya, hırsızlık, rüşvet, dolandırıcılık, talan, çökme ve el koymanın dışında asla mümkün değildir. Çalışarak gerçek emeği ile zengin olan insan hiçbir toplumda görülmez. Tüm bu ikiyüzlü siyaset anlayışlarını ortadan kaldıracak modelin, “Yaşama Dokunan Siyasetle Örgütlenme Modelidir” diyoruz
Komünalizm: Latince commünis, Fransızca commune kelime kökenlerinden türetilmiş olup, tüm dünya dillerinde komün veya komünist şeklinde ifade edilmektedir. Her iki kelimenin ortak anlamı, müşterek, halk meclisi, mülkiyeti ortak kullanmak şeklindedir. Bu da eli iş tutan herkesin yapabildiği alanda üretime katılıp, birlikte üretip, adaletli paylaşıma dayanan ilk ortak yaşamın adıdır.
İşkencede parçalanmış bedeni 20 Mayıs 1973 günü Diyarbakır’da babasına teslim edileli tam 43 yıl olmuş… “İntihar etti,” demişler, utanmadan![3]
Günümüze taşınmış kültürel yaratılar kendi dönemlerinin toplumsal devingenliğinin belirleyiciliğinde oldukları gibi, günümüz yaratıları da içinde bulunduğumuz toplumsal devingenliğin belirleyiciliğindedir. Sınıflar ve onların örgütlerinden bağımsız değildirler. Bu entelektüel üretimlerin sanatçının kendi sınıfı için ürettiği anlamındadır. Ancak bu da yetmez.
