Öğrenciler, 180 iş günü ve yaklaşık 8 ay süren eğitim-öğretim yılı maratonunun yorgunluğunu, 3 ay sürecek yaz tatilinde atacak.
Öğrencilerimiz ve tabii ki ailelerimiz ve öğretmenlerimiz karne heyecanı yaşıyor. Güzel yavrularımız gözlerinden öpüyor, sıhhat, sağlık, afiyet ve başarılar diliyorum.
Bu mutlu günümüzde böylesine güzel, başarılı, harika karnelerle tamamladığınız için beni de birçok anne ve babaları hatta öğretmenlerimizi de çok sevindirdiniz.
Anlaşılmak kadar anlamak da…
Bazı insanlar, kelimeleriyle değil varlıklarıyla iyileştirir bizi. Sessiz sedasız yanımızda durmaları bile yeter. Çünkü iyi insan, sadece iyi davranan değil; iyiliği bir yaşam biçimi haline getirendir.
Anlatmak içimizi boşaltır evet, ama dinlemek bir başkasının yükünü hafifletir. Anlaşılmak bizi değerli hissettirir, ama anlamak karşımızdakine değer verdiğimizi gösterir.
İyi insan, sesini yükseltmeden duyar ve yargılamadan dinler. Kalpten bakar, kalpten konuşur. Ve onunla karşılaşmak, hayatın bütün yorgunluğuna bir mola gibi gelir.
yanımda sürekli bir fotoğraf makinesi
taşımaya ihtiyaç duymazdım.”[1]
Ölüme inat, ölümsüzleştiren tanıklığıyla fotoğrafın önemini/ değerini bilmeyen var mı? Varsa ne yazık!
XVII. yüzyıl natürmortlarındaki kuru kafa, mum, kum saati, çiçek gibi nesneler fanilere ölümü hatırlatmak için resmedilir, sembollerin dilinden anlamayanlar için kimi zaman Latincesi de yazılırdı: “Memento mori/ Ölümü hatırla”.
Bireyler bu şekilde örgütlenerek tek tek çözmede zorlandıkları sorunlarını bir baskı grubu oluşturarak çözebilmekte, bu yöndeki politikalara yön verme gücüne erişmektedirler.
Türkiye`nin çeşitli bölgelerinde, farklı şehirlerde ve değişik ilçelerin çeşitli semtlerdeki işyerlerinde çalışıyoruz.
Belki farklı görüşlere inanıyor, farklı siyasi partileri destekliyoruz.
Ancak hepimizin ortak bir noktası var: Yaşamak için çalışmak ve emek-gücümüzü satmak zorundayız.
Öyle vasiyet etmiş: Küllerini, dostları Hollanda kıyılarından Kuzey Denizi’ne serpmişler. Sulara karışmış…
Sormayın gitsin.
Zamanında bir kol kanat gerseler. Arkasını aramadan sormadan bir güvenseler kim bilir şimdi nerelerde ne projeler çözerdik.
Kim bilir ne güzel işler yapıyorduk.
Şimdi kimse bilmez çünkü böyle bir şeyi gerçekleştiremedik.
Hep nedenlerini arayıp durduk en yakınlarımızın bizi anlamadığından yakınıp durduk.
Peki, herkes böyle mi dersin? Bir türlü istediğini elde edemeyenlerin ortak kaderi...
