Keşke, ben şimdi rengârenk küçük bir kelebek olsam
Özlem duyulan bulutsuz mutlu günlerde
Bir buruk yürek, bir soluk nefesle
Güneşe en yakın bir yerde
Yemyeşil çimenlerde
Hırçın duyguların
Çılgın düşlerin
Arsız
Gülüşlerin peşinde değil de
Kederimle, şu hüzün dolu yüreğimle
Masmaviliğiyle dupduru olan, göğe doğru uçsaydım
Keşke yürek kanatan, bir sevdanın ardı sıra değil de
Kelebekler gibi, çiçeklere aşk-ı pervane olsaydım
Pusulasını şaşırmış hoyrat eller tarafında
Küçücük bedenim örselemeden
Kanatlarım yolunmadan
Kırılmadan
Karanlığın
Şakağına düşen
Şafak doğumundan
Ta
Gün batımına kadar
Ormanlara, dağlara, kırlara doğru
Ama yılmadan, usanmadan doyasıya
Her gün defalarca, özgürce kanat çırpabilseydim
Masmavi semanın, çırılçıplak koynundan güneşe doğru
Keşke, ağlayan buğulu gözlerle değil de! Gülen bir yüzle
Hicran alan ruhum, umudum
Bir sabah kuşağında
Hevesle, ihtirasla
Çiçeklenseydi
Zıkkım olup
Hayatımı bitiren
Tozutmuş
Gönülden sevgi dileyen
Halkalı bir köle değil de
Şu kısacık olan ömrümde
Sürünen, esir düşen kalbimle
Çiçekten çiçeğe, ottan ota konan
Lavanta kokan bahara koşan, rengârenk kelebek olsaydım
Mehmet Çobanoğlu
06.02.2017
İstanbul
