Bireysel, bölgesel, kıta ve uluslararası çapta savaşa karşı olmak için, önce kültürel, maddi, siyasal ve askeri alt yapı kültürler oluşturmakla mümkündür. Sıralanan güven sağlayıcı yapıları oturtmayan kişi, topluluk ve devletlerin savaşa karşıyım demesi üçyüzlülüktür.
İstisna birey, grup, topluluk ve siyasi anlayışların dışında, diğer tüm insanlık alemi kendisini direkt ve dolaylı etkilemeyen olaylar karşısında, samimi barış çalışması yapmış değildir. Bunun somut örneğini Birleşmiş Milletlerin, (BM) Barış Örgütü gibi oluşumlarda bu zamana kadar ortaya konan çalışmalar, tamamen samimiyetsizlik örneğidir. Gerek Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyindeki üye ülkeler gerekse Birleşmiş Milletlere daimi üye devletlerin, savaş ve barış konularında gösterdikleri taraflı tutumları, asla insanlıkla ve de barışla ifadelendirilemez. Hemen hemen hepsi egemenlik çıkarlarına uygun düştükçe barıştan bahsetmişlerdir. Ve bu yüzdendir ki dünyanın hiçbir bölgesinde, gerçek barış inşa edilmedi.
Dünya ülkelerinin barış konusunda göstermiş oldukları samimiyetsizliği, tümdenvarım (Dediksiyon) ve tümevarım (İndüksiyon) ile analiz ettiğimizde; devletlerden tutalım ulusal topluluklar, dinciler, milliyetçiler, demokratlar ve hümanistlerin %99’u, Birleşmiş Milletlerdeki davranmışların aynısını sergilemişlerdir bu zamana kadar. Bunu Türkiye özelinde biraz daha somutlaştırdığımızda, devlet olarak; Arap İslam ve Filistin için gözyaşı döküp her şeyini verirken, asırlardır birlikte yaşadığı Kürdü, Rum’u, Ermeni’yi, Süryani’yi Hristiyan’ı, Yahudi’yi, Alevi’yi katledip yok sayması, üçyüzlü samimiyetsizlik değilse nedir?
Benzer şekilde solcular, demokratlar ve Aleviler, kendi içlerinde barış ve birliği gerçekleştiremezken, laf olsun torba dolsun misali barış naraları atmaları, bu kesimlerin henüz barış diye bir kültürlerinin oluşmadığını ve samimiyetsizliklerini gösterir? İnsan önce evini, kapısını, çevresini temizlediğinde, topluma gerçek bir örnek teşkil eder. Kendi içinde barışık olmayanların, kimseye en ufak mesajı olamayacağı gibi samimiyetsizliğini de deşifre ediyor. Artık samimi barış için ya tüm gerilik ve ilkelliklerimizi atıp dürüstçe kendimizi feda etmeliyiz ya da yok arkadaş barış beni bozar deyip, en azından büyük laflar etmemeli insanlar. İçi boş anlamsız demokratlık, solculuk, hümanistlik ve Alevilikle bundan daha fazla ileriye gidilemeyeceğini herkes bilmelidir. Her şey son noktasına gelmiş bulunuyor. Ya samimi, dürüst şekilde toplumsallaşarak yeniden var olunacak ya da herkes kendi köşesinden basit kariyerist, çıkarcı laf ebeliği ile, topluca yok olacaktır. Başka da bir yol kalmamıştır.
Evet gerçek barışta buluşabilmeliyiz diyenler, en kısa sürede bir araya gelerek, engel teşkil eden konu ve noktalar tartışılıp, tüm geriliklerden arınarak gerçek birlik ve barışın temeli atılmalıdır diyoruz.
Cemal Zöngür
