İşte dostum, arkadaşım şair Esma Temur Ekinci’nin “Sabır yastığı” isimli şiir kitabı bize tutunacak bir dal uzatıyor.
Ben hüznün, özlemin, gülümsemenin ve hatta öfkenin kadınların kirpikleri arasında olduğunu düşünüyorum. Esma Temur Ekinci’nin “Sabır yastığı” isimli şiir kitabıyla birlikte artık parmakları arasında olduğunu da düşünmeye başladım. Kitap henüz baskı aşamasındayken sancının bütün hallerini birlikte yaşadığımız için şu cümleleri not almışım:
“Bir insana gülerken kirpiklerinin arasından süzülen yaş, ağlarken parmakları arasında tutuğu kalem bu kadar mı yakışır! Kim bilir belki de bir kadının ağlama ihtimaline dayanamazken gülümsemesine sarılmaya çalışmam ondandır. Şahit mi? “Sabır yastığı” olsun.
Şair Esma Temur Ekinci’nin “Hanımeli” isimli ilk kitabını okuduğumda, “Hangi şiire elimi uzatsam, susuyorum,” diye yazmıştım. Zaten önemli olanda neyi nerede konuşacağımızı önceden kestirebilmek gibi konuşmayla susmayı da ne zaman ve nerede becereceğimizi bilmek değil midir?
Galiba sevgili Esma’nın “Sabır yastığı” isimli kitabını okudukça susmayı yeğleyeceğim. Susmak mı? Demiş ya yazar, “Bir insan en çok kimin yanında susuyorsa aslında en çok onunla konuşmak istiyordur.” diye. Şahidim! Yine şiirleri olsun.
Bazı şiirler vardır okudukça duymak istediğin sesi kulağında çınlatır. İşte “Sabır yastığı” öyle bir kitap. Paylaşmak ise insanın kendisinden başlarmış. Arkadaşım, dostum şair Esma Temur Ekinci üzerine düşeni yapmış. Bana yazdıransa görevden ziyade şiirine, dostluğuna ve arkadaşlığına olan düşkünlüğüm.
Öyleyse sevgili Esma’nın Sabır Yastığı isimli kitabından bir şiiriyle bitireyim yazımı. Nicelerine #esice
Yıkım
Siz Dünyanın ve kâinatın Köklerini kuruttunuz
Merhametin kırıntılarını topladınız
Davulların, çengilerin seslerini kıstınız
Kaskatı bir evren yarattınız
Siz Çocukların ve mevsimlerin renklerini sildiniz
Yıldızların tozunu çaldınız
Elleri üşüyen anneler
Omurları bükülü gülmeyen babalar verdiniz
Kimsesiz bir ordu kurdunuz
