Biz; ilkokulda yurt bilgisi, lisede mantık sosyoloji, felsefe, okuyan, ilk ve ortaokul ile liseyi karne notu kaç olursa olsun bitirme sınavına girerek bitirmiş bir nesiliz.
Onun için biz, kim 500 milyar ister programında 15 bin lirayı hiç joker kullanmadan %90 kazanabilen nesiliz.
Biz; her dönem 3 yazılı 1 sözlü imtihan olan nesiliz... Biz kopya çeken ama kopya hazırlarken öğrenen bir nesiliz.
Biz; anasını babasını bakımevine terk etmeyen, yakınının, dostum dediğinin cenazesine "tatildeyim" diye gelmeyen nesil değiliz.
Biz şahsiyet sahibi olması için her şeyden sorumlu tutulan, kendine güvenen, sevgiyi saygıyı fedakârlığı, dostluğu, vefa duygusunu, yerine göre başkalarının yaşamı için kendi yaşam tarzından fedakârlık eden nesiliz...
Biz; arkadaşımızın ailesini kendi ailemiz kabul eden yaşam anlayışını buna göre dizayn eden, psikologlarla, pedagoglarla şekillendirilen değil, psikolojik sorunlarını aile ve mahalle ilişkileri içinde parasız çözen, anasına, babasına ve ailesine egosundan fedakârlık edip maddi manevi kol kanat geren nesiliz.
Biz bugün kırk yıllık arkadaşlarını köşe bucak arayan, onlarla birliktelikten zevk alan öğretmeninin elini öpmek için yarışan nesiliz.
Biz; semt çocukluğunu, mahalle terbiyesini büyüklere saygıyı görmüş, kabadayı dediğimiz mahallenin bilekli ve yürekli delikanlısını bizi soyan, taciz eden değil, bizi koruyan kollayan bir ağabey olarak bilen bir nesiliz...
Misketi, çemberi, uçurtmayı. birdirbiri, topacı, uzun eşeği, kukali saklambacı, üçtaşı, gazoz kapağı, sigara kâğıdı ile ceviz oyunu, kovalamacayı, ip atlamayı, sekseki, üçgen (şeytan uçurtması) uçurtmayı, çivili futbolu, dokuztaşı, yakan topu oyun olarak bilen, futbolu, voleybolu, basketi, yüzmeyi tüm imkânsızlıklara rağmen spor olarak yapan bir nesiliz.
Dışarıda yemek yemenin çok nadir olduğu, ağız şapırdatmanın ayıplandığı, her lokmanın eşit paylaşıldığı, çay bardağındaki şekerin kaşıkla karıştırılırken çıkan sesin yüksek olmasının ayıp sayıldığı bir nesiliz.
Damak tadı güzelim yemekleri yapan anne ellerine göre ayarlanmış insanlarız.
Ebeveynlerimizin öğretmenimize “eti sizin kemiği benim” diye teslim ettiği, öğretmenlerimizin bu emaneti gözlerinden sakınarak koruduğu, kulağımızı çeken öğretmenimizi evde şikâyet edemediğimiz, öyle bir durumda babamızdan da azar işiteceğimizi bilen bir nesiliz.
Şimdi görüp duyduğumuz, öğretmenin çocuğa bir siteminde anne, baba, dayı, hala, enişte, bacanak, hep birlikte okul basıp “Sen bizim çocuğumuzun psikolojisini nasıl bozarsın!” diye öğretmen döven bu nesille uzaktan yakından bir ilişkimiz yok bizim.
Lise mezunu arkadaşlarımızın bugünkü üniversite mezunlarının yanında doktora yapmış bir insan kalitesinde olduğu bir neslin çocuklarıyız.
Siz bizim nesli küçümsemeyin çünkü biz öyle yetiştirildik ki maskemizi de takar, mesafemizi de korur, kalabalıklara girmez hem kendimizi hem sizleri koruruz.
Bence bizim nesile benzemeye çalışın...
Çünkü biz insanlığın son temsilcileriz...!
Saygılarımla
Ali Cemal Türkmen
