Uduzdum sevgidə, bir gün həyatda
Sən uduzacaqsan, ilk məhəbbətim!
Bilirəm, olanda dövlətim, varım
Məni pusacaqsan, ilk məhəbbətim!
Qulaq asdın, baxdın əğyar deyənə,
Alçaldın, əyildin səni əyənə.
Cəh-cəlal içində qızıl ləyənə
Al qan qusacaqsan, ilk məhəbbətim!
Ölsən, izin qalmaz bu yer üzündə,
Sən də diriləssən məhşər günündə.
Günahkarsan, durub Tanrı önündə
Laltək susacaqsan, ilk məhəbbətim!
“Kim o?” diye seslendi.
“Polis! Kapıyı aç, yoksa kırarız!”
Kadın kapıyı açtı, polisler onu iterek içeriye daldılar. Açık bıraktıkları kapıdan soğuk ve rüzgâr ıslık çalarak doluştu salona. Çocuklar da gürültüye uyanmış, korkuyla bakıyorlardı etraflarına. Anne ve çocuklar şaşkındı. Dillerini yutarcasına suskundu. "Burası benim evim. Defolun gidin evimden!" diyemedi kadın korkudan.
her deniz önce kendini boğar
geçilmez sandığım tüm zamanlar için
geçtim…
uzağın ardı yalan kimse bilmez
bilmezdim ne gemiler geçer yalınayak
gemiler sessiz
gemiler alır beni kollarına çıplak
hayat varsa gök yalan
geçtim vakitsiz kalabalıklar
kapılar dar kapılar evsiz -deniz bu - odalara sığmaz
kaldım bir dalgınlık anı takvim
düş ağacımda kurt mevsimi
geçtim masum bir piçten ne farkı var
Alles wurde durchsucht und zerfetzt. Alles wurde von den Plätzen genommen, in die Luft geworfen, mit den Füssen getreten. Irgend-wann haben sie aufgehört mit der Durchsuchung. Einige haben die Haus-bewohner zornig gefragt: «Wo ist dein Mann?» «Wo ist euer Vater?» Jemand sagte mit einer mageren Stimme aus einem zitternden Körper, vielleicht konnte er sich selber nicht hören: «Wir wissen es nicht».
Umut henüz gidilmemiş bir ülkedir,
Ne varılır ne de göz ile görülür
Ne kadar uzak gitsen de
Kaçamazsın yine kendinden...
Şimdi sessizce dinliyorum
Karanlığın çalkantılarını
Her ses
Açık bir yara gibi kanıyor geceye..
Bir çocuk
Düşlerinin sesinde vuruluyor gün ağarırken
Gözlerinde
Acının ürperen çaresizliği.
Bu gözlerdeki yağmur nereye akar,
Hangi ölü denize!
istiridyeden koparılan inci gibi kara gözlerinde!
Uzat aklındaki kalabalığın sesini
Susturalım sevdasız konuşanları
Ay giderken gözlerimizde kalalım
Karanlık akıllarda tatsız dillerde
Yanan masumiyetimizin külünden
Yeni günlere baharla doğalım
Ağırlığıyla üzerimizden geçen yıllara inat
Ömrümüzün kapısını çalan güneşle uyanalım
Yarınlara özgürlüğe sevdayla sarılalım...
AYKIRI KÖŞE`den
Utanmıyormusunuz?
Neden hep çocukları bulur,
Neden hep çocuklar bulur o misket bombalarını ?
Kürt`mü dediniz ?
Bir vardı
Bir yoktu o yazılı tarih kitaplarımızda.
Rum,Ermeni,Yahudi...
Zaten;
Üç yani sarılı Denizler de
Buharlaşıp gitmislerdi çoktan...
Peki ya "ötekiler"i ?
Secereleri okunmaz,sorulmaz adları bile...
gün gördüm günler gördüm
