Əzizim, ala gözlər,
Bircə cüt ala gözlər.
Qorxuram baxışlarla
Canımı ala gözlər.
Əzizim, dağlar qalıb,
Sinəsi dağlar qalıb.
Laçında ürəyimiz,
Şuşada dağlar qalıb.
Əzizim, gözəl yara,
Vurğunam gözəl yara.
Bu sevən qəlbimə sən
Vurma, ey gözəl, yara.
Əzizim, gözlər qalıb,
Üz solub, gözlər qalıb.
Evlərdə neçə uşaq
Atasın gözlər qalıb.
Əzizinəm, aranı,
Gəzdim dağı, aranı.
Heç baxmırsan üzümə,
De, kim qatdı aranı?
Dağlar çürür, sular çürür, yel çürür
Yaktı viran etti halkın bağını
Sevda çürür, sevgi çürür, gül çürür
Uçurumlar suladı gözyaşlarımız
Sırça köşke yetmedi taşlarımız
Ama eğilmedi dik başlarımız
Beden çürür, ayak çürür, kol çürür
Elendi günlerden gecenin izi
Kimileri dumana kattıydı tozu
Biliriz çok sürmez yalanın pozu
Günler çürür, aylar çürür, yıl çürür
Gün olur bir boran sallar dünyayı
Ayaklar baş olur çeker halayı
Emekle döşenir şafağın rayı
Kazma çürür, kürek çürür, bel çürür
bu ne hırçın hayat böyle
mola verecek bir yer olsa
sırtımı sağlam bir kayaya dayayıp
korkmada,güven içinde
bin yıl uyusam uyanmadan.
kuş olsam uçurumdan uçuruma
kanat çırpsam gök yüzünde
gökten bakınca cennet misali
munzur suyu nede güzel işlemiş
değişmez sanılan dağları
milyonlarca kez biçim verip.
bir yerinde kusur bulamazsın
gezmeye kıyamazsın
yamaçtan yürüsem taşları oynar
dereden yürüsem suları bulanır
yol yapsan nakış'ı bozulur.
örümcek olsam her kovuğunda
bin yıl uykuya yatsam
sarıyı kırmızıyı yeşili giymişim
