Kim bilir belki de kitap okumanın yasak olduğu o yetmişli yıllarda, okumak ona daha cazip geliyor da olabilirdi. Haksızlık etmemek lazım, dayısının evinde yaşayan Küçük kız, dayısının da gece geç saatlere kadar gazetelerini okumayı bitirmeden uyumamasından etkilenmiş de olabilirdi.
efsane değilim,
gerçekten daha gerçektim
vardım,yaşardım
gök yüzü altında
gerçek kadar çıplak
yıldızlar kadar özgürdüm
pazarım yoktu
sermayem yoktu
ne alır ne saterdım
ne kar bilirdim ne zarar
bir parçası idim doğanın
yaşamın bir parçası
cümle varlıklara komşu,dost idim
beslenmek için avlanırdım
avıma büyük bir saygıyla dokunurdum
bana yaşamayı bahşeden bir tanrı gibi bilir
gelişini kutsal törenlerle karşılardım
Bakışlarında
Umut devşirdiğim
Yanakları gül kokulu
Gülüşü sıcak mı sıcak
Ama buruk
Minik adımlarla koşan
Ayak izlerinden
Kızıl kan gülleri açan
Gökyüzüne çığlıkları düşen
Zamana dargın
Acımasız devlete küs olan çocuk
Unutamam ben seni unutmam, katiyen unutmam
Misket
Uçurtma bilmeyen
Günlerden beri
Ekmeğe, soğana
Hasret ve muhtaç
Mahzun gözlerinden yaşlar
Sel olup taşan
Elin elime değerken
Beni yakan, kavuran
Tanklardan ürken
Mazlum küçük çocuk
güneş kızıl kızıl hoşçakal demeden evrene
sevdama ruhunu ekle sonsuz sevginle
gidelim doğduğum yere
Lorca'nın aşk kuşarı eşliğinde
Ad: Sınırın Az Ötesi
Yazar: Yusuf Değirmenci Yayın evi: Sınırsız Kitap ve Yayıncılık Tür: Nehir Şiir
